خزملغتنامه دهخداخزم . [ خ َ ] (ع مص ) سوراخ کردن بینی شتر. (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از اقرب الموارد). || خلیدن شتر. || ملخ را بسیخ در کشیدن . (از منتهی الارب ) (از ت
خزملغتنامه دهخداخزم . [ خ َ زَ ] (ع اِ) درختی است مانند دَوم که از پوست وی رسن سازند. (منتهی الارب ).
خزمفرهنگ فارسی عمید / قربانزادهدر عروض، آوردن حرف یا حروفی زائد و خارج از وزن در ابتدای مصراع که تقطیع به شمار نمی‌آید.
خذملغتنامه دهخداخذم . [ خ َ ] (ع مص ) بریدن و پاره پاره کردن . (از منتهی الارب )از (تاج المصادر بیهقی ). || چنگال زدن . (از تاج العروس ). منه : خذم الصقر؛ چنگال زد آن چرغ . ||
خذملغتنامه دهخداخذم . [ خ َ ذَ ] (ع مص ) شتافتن . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از تاج العروس ).
خذملغتنامه دهخداخذم . [ خ َ ذِ ] (ع ص ) جوانمرد و نیک نفس در لقاء و عطاء. ج ، خذمون . || اسب تیزرو. ج ، خذمون . || شمشیری که زودبرد. ج ، خذمون . (از منتهی الارب ) (از تاج العرو
خضملغتنامه دهخداخضم . [ خ َ ] (ع مص ) خائیدن . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (ازلسان العرب ) (از اقرب الموارد). || خوردن .(منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از اقرب الموارد). |
خزمکلغتنامه دهخداخزمک . [خ َ م َ ] (اِ) مهره ای بود کودکان را از بهر چشم بد بندند خزریان فروشند دو سه رنگ بود. (حاشیه ٔ فرهنگ اسدی نخجوانی ) : ترسم چشمت رسد که سخت حقیری چونکه ن
خزمهلغتنامه دهخداخزمه . [ خ َ زَ م َ ] (ع اِ) واحد خزم . (منتهی الارب ) (از لسان العرب ) (از تاج العروس ). || برگ بافته ٔ مقل . (منتهی الارب ) (از لسان العرب ).
خزمیلغتنامه دهخداخزمی . [ خ َ ما ] (ع ص ) شترانی که خزامة در بینی آنها کرده باشند. (منتهی الارب ). یقال : ابل خزمی . (منتهی الارب ) (از لسان العرب ).
خزمیانلغتنامه دهخداخزمیان . [ خ َ ] (اِ) جند بیدستر. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء). خایه ٔ سگ آبی . (مفاتیح ) (برهان قاطع).
خزمهلغتنامه دهخداخزمه . [ خ َ زَ م َ ] (ع اِ) واحد خزم . (منتهی الارب ) (از لسان العرب ) (از تاج العروس ). || برگ بافته ٔ مقل . (منتهی الارب ) (از لسان العرب ).
خزمکلغتنامه دهخداخزمک . [خ َ م َ ] (اِ) مهره ای بود کودکان را از بهر چشم بد بندند خزریان فروشند دو سه رنگ بود. (حاشیه ٔ فرهنگ اسدی نخجوانی ) : ترسم چشمت رسد که سخت حقیری چونکه ن
خزمیلغتنامه دهخداخزمی . [ خ َ ما ] (ع ص ) شترانی که خزامة در بینی آنها کرده باشند. (منتهی الارب ). یقال : ابل خزمی . (منتهی الارب ) (از لسان العرب ).
خزمیانلغتنامه دهخداخزمیان . [ خ َ ] (اِ) جند بیدستر. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء). خایه ٔ سگ آبی . (مفاتیح ) (برهان قاطع).
حارثلغتنامه دهخداحارث . [ رِ ] (اِخ ) ابن خزمة بن عدی بن ابی غنم بن سالم بن عوف بن عمروبن عوف بن الخزرج الاشهلی الانصاری . طبرانی ، در کتاب الاصابة فی تمییز الصحابة گوید: کنیت و