خزفلغتنامه دهخداخزف . [ خ َ ](ع مص ) دست اندازان رفتن . یقال : خزف فی مشیه . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد). بدست و پا راه رفتن . (یادداشت ب
خزفلغتنامه دهخداخزف . [ خ َ زَ ] (ع اِ) سفال . (منتهی الارب ) : لعلت دهد مگیر که این لعل است نعل و خزف بود همه ایثارش . ناصرخسرو.تا بزیر فلک چنبری اندر همه وقت گل به ازخار و گه
خذفلغتنامه دهخداخذف . [ خ َ ] (ع مص ) سنگریزه و خسته خرما و مانند آن انداختن به انگشتان یا بچوب . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء)(از تاج العروس ) (از آنندراج ). به انگشت سنگ ا
خضفلغتنامه دهخداخضف . [ خ َ ] (ع مص ) مصدر دیگر برای خضاف است . (منتهی الارب ). رجوع به خضاف در این لغت نامه شود.
خضفلغتنامه دهخداخضف . [ خ َ ض َ ] (ع اِ) ریزه ای از خیار و کدو و خربزه و یا کلان از آنها. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد).
خزفیلغتنامه دهخداخزفی . [ خ َ ] (ص نسبی ) در اصطلاح پزشکان نوع چهارم از انواع چهارگانه ٔ جرب چشم است . (از بحر الجواهر). || سفالین . (یادداشت بخط مؤلف ).
خزفیلغتنامه دهخداخزفی . [ خ َ زَ ] (ص نسبی ) کوزه گر. (از ناظم الاطباء) . || سفالگر. (از ناظم الاطباء). || کوزه فروش . (از ناظم الاطباء).
حجر خزفیلغتنامه دهخداحجر خزفی . [ ح َ ج َ رِ خ َ زَ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) سنگی است مصری شبیه به خزف و صفایحی و زود از هم ریزد. بغایت خشک و گرمی او کمتر و با قوه ٔ قابضه و اندک ح