لغتنامه دهخدا
خریع. [ خ َ ] (ع ص ، اِ) لفج شتر که آویزان باشد. || شتر ماده ٔ دیوانه . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). || زن فاجر. || زن که دوتاه شود از نرمی . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ). || مدهوش . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (اقرب الموارد). || ش