خرکوفلغتنامه دهخداخرکوف . [ خ َ ] (اِ مرکب ) نوعی از بوم است که بسیار بزرگ باشد. (از انجمن آرای ناصری ) (از فرهنگ جهانگیری ) (از آنندراج ) : عاشق که سمندر نبود خرکوف است صوفی که
شاه بوفلغتنامه دهخداشاه بوف . (اِ مرکب ) بوف بزرگ . فهد اللیل . و او شاخ دارد. (یادداشت مؤلف ). خرکوف . بوم بزرگ .
کوفلغتنامه دهخداکوف . (اِ) پرنده ای است به نحوست مشهور که آن را بوم و چغد نیز گویند و آن دو قسم می باشد: کوچک و بزرگ ، کوچک را چغد و بزرگ را بوم خوانند. (برهان ). به معنی بوم ا