خرفهلغتنامه دهخداخرفه . [ خ ُ رَ ف َ ] (اِخ ) دهی است میان سنجار و نصیبین و احمد مقری ابن مبارک بن نوفل از این ده است . (از منتهی الارب ).
خرفهلغتنامه دهخداخرفه .[ خ ُ ف َ / ف ِ ] (اِ) نام گیاهی است و آنرا بپارسی پرپهن گویند و معرب آن خرفج است و آن بعربی به بقلةالحمقاء معروف است . گویند در اصل بقلةالزهراء بوده و مع
خرفهفرهنگ انتشارات معین(خُ فِ یا فَ) [ معر. ] (اِ.) گیاهی است از تیره ای به نام خرفه ، جزو ردة جداگلبرگ ها، گلبرگ هایش سفید یا زرد و تخم های آن ریز و سیاه است . تخم آن در پزشکی به کار
خرفةلغتنامه دهخداخرفة. [ خ َ رَ ف َ ] (ع اِ) حکایت و قصه و افسانه و داستان خوش و پسندیده و مقبول . (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
خرفةلغتنامه دهخداخرفة. [ خ ُ ف َ ] (ع اِ) آنچه چیده شده از میوه . (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). یقال : التمر خرفة الصائم . (از منتهی الارب ).
خرفةلغتنامه دهخداخرفة.[ خ َ رِ ف َ ] (ع ص ) مؤنث خرف . زنی که از پیری عقلش تباه شده باشد. (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ).
خُرفهگویش کرمانشاهکلهری: de:ân te:žkara گورانی: de:ân te:žkara سنجابی: degân te:žkara کولیایی: deg:ân te:žkara زنگنه‌ای: degân te:žkara جلالوندی: degân te:žkara زوله‌ای: degân te
خُرفهPortulacaواژههای مصوب فرهنگستانسردهای از خُرفهایان علفی یکسالۀ گوشتی گسترده بر روی زمین با 40 تا 100 گونه که برگ‌های قاشقی و ساقههای قرمز و گلهایی دارند که در نور خورشید میشکفد
خرفه ٔ دشتیلغتنامه دهخداخرفه ٔ دشتی . [خ ُ ف َ / ف ِ ی ِ دَ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) بقلة حمقاء بریه . طیلافیون . ایلیقبرا. (یادداشت بخط مؤلف ).