خدةلغتنامه دهخداخدة. [ خ ُ دْ دَ ] (ع اِ) رخسار. گونه . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از تاج العروس ). ج ، خُدَد. (از آنندراج ): و هما خدیان . (از منته
خدةلغتنامه دهخداخدة. [ خ ُ دْ دَ ] (ع اِ) رخسار. گونه . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از تاج العروس ). ج ، خُدَد. (از آنندراج ): و هما خدیان . (از منته
ریخدهلغتنامه دهخداریخده . [ خ َ دَ / دِ ] (اِ مرکب ) صحن خانه و جز آن . از ری به معنی «رو» و «خده » صورتی از کده . این لغت در یزد و خاصه نزد زردشتیان آنجا معمول است . (یادداشت مو
توریدلغتنامه دهخداتورید. [ ت َ ] (ع مص ) گلگون کردن .(تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ) (دهار). گلگون کردن رخسار را. یقال : وردت المراءة خدها؛ اذا حمرت . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء)
احمدلغتنامه دهخدااحمد. [اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمدبن عبداﷲبن یوسف بن محمدبن مالک السهلی الصفار الشافعی العروضی الأدیب . عبدالغفارذکر او در سیاق آورده و گوید: مولد او به سال 334 ه
ابوالمعالیلغتنامه دهخداابوالمعالی . [ اَ بُل ْ م َ ] (اِخ ) سعدبن علی بن القاسم الانصاری الخطیری ثم البغدادی معروف بورّاق . دلال الکتب . ادیب و فاضل و شاعری رقیق الشعر است و او را مصن