خدمتگزارلغتنامه دهخداخدمتگزار. [ خ ِ م َ گ ُ ] (نف مرکب ) نوکر. چاکر. (ازناظم الاطباء). خادِم . پرستار. پرستنده : اینم قبول بس که بمیرم بر آستان تا نسبتم کنند که خدمتگزار اوست . سعد
خدمتگزارفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. کسی که در اداره یا بنگاهی خدمت میکند؛ مستخدم.۲. خدمت‌کننده؛ خادم: دولت خدمتگزار.
خدمتگزارفرهنگ فارسی طیفیمقوله: ارادۀ اجتماعی عام خدمتگزار، زحمتکش، پادو، مقیّد پَست، نوکرمآب، چاکر، بنده، درقیدوبند مرئوس (مرؤوس)، فرمانبردار، مطیع مظلوم
خدمتگزار، خدمتگزارفرهنگ مترادف و متضاد۱. بنده، پیشکار، خادم، خدمتکار، نوکر ≠ ارباب، مخدوم ۲. کارمند، مستخدم دولت ۳. چاکر ۴. پرستار، تیمارگر ۵. کسی که خدمت میکند
غلمانفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. پسران زیبارویی که در بهشت خدمتگذار زنان بهشتی خواهند بود: ◻︎ مگر لشکرگه غلمان خلدند / سرادقشان زده دیبای اخضر (ناصرخسرو۱: ۲۶۵)، ◻︎ پادشاها کحل چشم حور و غلما
ذوالاذنینلغتنامه دهخداذوالاذنین . [ ذُل ْ اُ ذُ ن َ ] (اِخ ) لقب انس بن مالک صحابی و خدمتگذار رسول اکرم صلوات اﷲ علیه و از آنرو این لقب بدو دهند که روزی حضرت پیغامبر علیه السلام به م