خثراءلغتنامه دهخداخثراء. [ خ ُ ث َ ] (ع ص )ج ِ خثیر و خثیر النفس به معنی شوریده دل است . (از معجم الوسیط) (متن اللغة). - قوم خُثَراء الانفس ؛ مردم بهم آمیخته از هرجنس . (از اقرب
خبراءلغتنامه دهخداخبراء. [ خ َ ] (ع اِ) توشه دان بزرگ . (از منتهی الارب ) (از متن اللغة) (از معجم الوسیط) (از تاج العروس ) (از البستان ) (از اقرب الموارد). ج ، خَبراوات ، خَباری
خبراءالعذقلغتنامه دهخداخبراءالعذق . [ خ َ ئُل ْ ع ِ ذَ ] (اِخ ) نام موضعی بوده است بصمان . (منتهی الارب و متن اللغة).
خبراء صائفلغتنامه دهخداخبراء صائف .[ خ َ ءُ ] (اِخ ) نام غدیری بوده است بین مکه و مدینه به عربستان . (از معجم البلدان یاقوت ) : ففد فد عبود فخبراء صائف فذوالجفر اقوی منهم ففدافده .(از
خثاءالبقرلغتنامه دهخداخثاءالبقر. [ خ ُ ئُل ْ ب َ ق َ ] (ع اِ مرکب ) سرگین گاو.در اختیارات بدیعی خواص طبی آن چنین آمده است : زبل البقراست بپارسی سرگین گاو گویند. چون بر ورمهای غلیظنهن
خثرانلغتنامه دهخداخثران . [ خ َ ث َ ] (ع مص ) دفزک شدن شیر و چغرات گشتن آن . رجوع به خَثر شود . (ع اِمص ) دفزکی . هنگفتی شیر. (از ناظم الاطباء).
خثریلغتنامه دهخداخثری . [ خ َ را ] (ع ص ) ج ِ خثیر. رجوع به خُثَراء شود. - قوم خثری الانفس ؛ مردم بهم آمیخته از هر جنس . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
خبراءلغتنامه دهخداخبراء. [ خ َ ] (ع اِ) توشه دان بزرگ . (از منتهی الارب ) (از متن اللغة) (از معجم الوسیط) (از تاج العروس ) (از البستان ) (از اقرب الموارد). ج ، خَبراوات ، خَباری
خبراءالعذقلغتنامه دهخداخبراءالعذق . [ خ َ ئُل ْ ع ِ ذَ ] (اِخ ) نام موضعی بوده است بصمان . (منتهی الارب و متن اللغة).
خبراء صائفلغتنامه دهخداخبراء صائف .[ خ َ ءُ ] (اِخ ) نام غدیری بوده است بین مکه و مدینه به عربستان . (از معجم البلدان یاقوت ) : ففد فد عبود فخبراء صائف فذوالجفر اقوی منهم ففدافده .(از
