ختفرجلغتنامه دهخداختفرج . [ خ َ ت َ رَ ] (اِ) خرفه را گویند و آنرا به عربی بقلة الحمقا خوانند. (برهان قاطع) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (فرهنگ شعوری ج 1 ورق 359) (فرهنگ جهانگیری ).
خفرجلغتنامه دهخداخفرج . [ خ َ ف َ / خ َ رَ ] (اِ) سبزه و گیاه خرفه را گویندو آنرا بعربی بقلةالحمقاء می نامند. (برهان قاطع) (از ناظم الاطباء). رجوع به خفرز در این لغت نامه شود.
خفرجهلغتنامه دهخداخفرجه . [خ َ رَ ج َ ] (ع اِ) حسن غذاء. || (ص ) خوش عیش . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
تفرج جایلغتنامه دهخداتفرج جای . [ ت َ ف َرْ رُ ] (اِ مرکب ) تفرج گاه : نزهتگاه شیدایان و تفرج جای بی سروپایان . (ترجمه ٔ محاسن اصفهان ص 116). رجوع به تفرج و ترکیبهای آن شود.
تفرج زدنلغتنامه دهخداتفرج زدن . [ ت َ ف َرْ رُ زَ دَ ] (مص مرکب ) تفرج کردن . (آنندراج ) : دانا که زد تفرج این چرخ حقه بازهنگامه بازچید و در جستجو ببست . حافظ (از آنندراج ).رجوع به
تفرج کردنلغتنامه دهخداتفرج کردن . [ ت َ ف َرْرُ ک َ دَ ] (مص مرکب ) سیر کردن و گردش نمودن جهت گشادگی خاطر. (ناظم الاطباء). تماشا کردن . سیاحت کردن : ...پسر آلتونتاش خوارزمشاه روزی زم
پرپهنلغتنامه دهخداپرپهن . [ پ َ پ َ / پ َ پ َ هََ ] (اِ مرکب ) رستنی باشد که آنرا خرفه گویند و بعربی فرفخ وبقَلةالحمقا خوانند بسبب آنکه پیوسته در سرراه ها و گندآبها روید و استشما
خرفهلغتنامه دهخداخرفه .[ خ ُ ف َ / ف ِ ] (اِ) نام گیاهی است و آنرا بپارسی پرپهن گویند و معرب آن خرفج است و آن بعربی به بقلةالحمقاء معروف است . گویند در اصل بقلةالزهراء بوده و مع
خفرجلغتنامه دهخداخفرج . [ خ َ ف َ / خ َ رَ ] (اِ) سبزه و گیاه خرفه را گویندو آنرا بعربی بقلةالحمقاء می نامند. (برهان قاطع) (از ناظم الاطباء). رجوع به خفرز در این لغت نامه شود.
خفرجهلغتنامه دهخداخفرجه . [خ َ رَ ج َ ] (ع اِ) حسن غذاء. || (ص ) خوش عیش . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
ستارهلغتنامه دهخداستاره . [ س ِ رَ / رِ ] (اِ) اوستا «ستار» ، پهلوی «ستارک « » نیبرگ 207»، هندی باستان «ستر» ، ارمنی «استی » ، کردی «ایستیرک » ، افغانی «ستورایی » و «ستارغا» (چشم
