لغتنامه دهخدا
خباط. [ خ ِ ] (ع ِ اِ) علامتی که در صورت گذارند و آن از جهت پهنا بسیار بزرگ است . این علامت از آن بنی سعد میباشد. (از اقرب الموارد) (از متن اللغه ) (از لسان العرب ) (از تاج العروس ) (از معجم الوسیط) (از البستان ) (از منتهی الارب ). || داغی که بر ران گذارند. ج ، خبط. (از متن ا
