خباءلغتنامه دهخداخباء. [ خ َ ] (ع اِ) داغی است که بر موضع پوشیده ای از ماده شتر نجیب زنند. ج ، اخبئة. (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ). || خرگاهی که از موی یا پشم سازند و دارا
خباءلغتنامه دهخداخباء. [ خ ِ ] (ع مص ) چیستان گفتن برای در غلط افکندن . چون : خاباته هکذا مخاباة و خباء؛ چیستان گفتم تا او را در غلط افکنم . (از ناظم الاطباء).
خباءةلغتنامه دهخداخباءة. [ خ ُ ب َ ءَ ] (ع ص ، اِ)زن ملتزم بیت . زنی که از منزل بیرون نرود. (از اقرب الموارد) (از متن اللغة) (از تاج العروس ) (از البستان ). || آن زن که پدید آید
خباءةلغتنامه دهخداخباءة. [ خ ُ ءَ ] (ع اِ) دختر . بنت و منه : «خباءة خیر من یفعة سوء»؛ یعنی دختر ملازم خانه به از غلام بدکار است . (از متن اللغة).
خباءةلغتنامه دهخداخباءة. [ خ ُ ب َ ءَ ] (ع ص ، اِ)زن ملتزم بیت . زنی که از منزل بیرون نرود. (از اقرب الموارد) (از متن اللغة) (از تاج العروس ) (از البستان ). || آن زن که پدید آید
خباءةلغتنامه دهخداخباءة. [ خ ُ ءَ ] (ع اِ) دختر . بنت و منه : «خباءة خیر من یفعة سوء»؛ یعنی دختر ملازم خانه به از غلام بدکار است . (از متن اللغة).
اخباءلغتنامه دهخدااخباء. [ اِ ] (ع مص ) خِباء ساختن . خِباء کردن . (تاج المصادر بیهقی ). خرگاه ساختن .خرگاه افراختن . خیمه زدن . || در خِباء درآمدن . || کشتن آتش را. میرانیدن آتش
اخبیهلغتنامه دهخدااخبیه . [ اَ ی َ ] (ع اِ) ج ِ خِباء. خیمه ها. خرگاهها. خیمه های پشمین . آلاچیقهای پشمین . ابنیةالعرب ، طراف اواخبیة. فالطراف من اُدُم و الخباء من صوف او وبر.- س