خانه براندازلغتنامه دهخداخانه برانداز. [ ن َ / ن ِ ب َ اَ ] (نف مرکب ) مسرف . متلف . (ناظم الاطباء). کنایه از کسی که هرچه داشته باشد همه را پاک به باد دهد خواه از آن خود باشد خواه از آن
خانه براندازفرهنگ فارسی عمید / قربانزادهکسی که خانه و زندگانی خود یا دیگری را بر باد دهد. امری یا چیزی که باعث نابود شدن و از بین رفتن خانواده بشود. * خانمان‌برانداز؛ دودمان‌برانداز.
خانهبراندازفرهنگ مترادف و متضاد۱. ویرانگر، خانهکن، نابودکننده ۲. مسرف، اسرافگر، ولخرج، مبذر، متلف، بادبدست ۳. محبوب، معشوق
خانه براندازیلغتنامه دهخداخانه براندازی . [ ن َ / ن ِ ب َ اَ ] (حامص مرکب ) عمل خانه برانداز. خانه برانداختن . رجوع به خانه برانداختن شود.
خانه برانداختنلغتنامه دهخداخانه برانداختن . [ ن َ / ن ِ ب َ اَ ت َ ] (مص مرکب ) خانه از بین بردن . خانه خراب کردن . || خانواده ای را نابود کردن . خاندانی را از بین بردن .
خان و مان برانداختنلغتنامه دهخداخان و مان برانداختن . [ ن ُ ب َ اَ ت َ ] (مص مرکب ) اساس خان و مانی را از هم پاشیدن . خانمانی را نابود کردن : دل ماکیست که سرگشته ٔ رویت باشدخان و مانها ز شکرخن
خانه براندازیلغتنامه دهخداخانه براندازی . [ ن َ / ن ِ ب َ اَ ] (حامص مرکب ) عمل خانه برانداز. خانه برانداختن . رجوع به خانه برانداختن شود.
خانه کنلغتنامه دهخداخانه کن . [ ن َ / ن ِ ک َ ] (نف مرکب ) مسرف . خانه براندازنده . ناخلف . مدبر که خانه ٔ پدر براندازد. (شرفنامه ٔ منیری ). خانه ویران کننده . (غیاث اللغات ) (آنند
خانه ویران کنلغتنامه دهخداخانه ویران کن . [ ن َ / ن ِ ک ُ ] (نف مرکب ) خانه بربادده . خانه برانداز، خانه خراب کن . خراب کننده ٔ خانه : منجنیقی بود بزیور و زیب خانه ویران کن عیال فریب .نظ
خانه روبلغتنامه دهخداخانه روب . [ ن َ / ن ِ ] (نف مرکب مرخم )روبنده و پاک کننده ٔ خانه . تمیزکننده ٔ خانه . || خانه برانداز. خانه کن . مبذر. متلف : زن بچشم تو گرچه خوب شودزشت باشد چ
براندازلغتنامه دهخدابرانداز. [ ب َ اَ ] (اِمص مرکب ) ورانداز. || (نف مرخم ) مخفف براندازنده به معنی نابودکننده . از بین برنده . منهدم کننده . ناچیزکننده .رجوع به برانداختن در همین