خاراندنگویش اصفهانی تکیه ای: bexârni طاری: xornây(mun) طامه ای: xârnâɂan طرقی: xornâymun کشه ای: xornâymun نطنزی: xârnâɂan
خاراندنلغتنامه دهخداخاراندن . [ دَ ] (مص ) با نوک ناخنها بسودن تن با کمی سختی آنگاه که در آن خارشی بطبع یا از گزیدن پشه و جز آن پدید آید، حک . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (تاج ال
خاراندنگویش خلخالاَسکِستانی: xârnəst.e دِروی: xâr.n.əs.en شالی: xârnəs.an کَجَلی: xârând.an کَرنَقی: kâšəs.an کَرینی: xârənəs.an کُلوری: xârânəs.an گیلَوانی: xârânəsi لِردی: xâr
خاراندگویش اصفهانی تکیه ای: bešxârnâ طاری: bešxornâ طامه ای: boyxârnâ طرقی: bešxornâ کشه ای: bešxornâ نطنزی: bašxârnâ
خاراندازلغتنامه دهخداخارانداز. [ اَ ] (نف مرکب ، اِ مرکب ) نوعی از خارپشت است که خارهای خود را مانند تیر اندازد. به عربی قنفذ گویند. (آنندراج ). نوعی خارپشت است . (برهان قاطع). همان
خارانندهلغتنامه دهخداخاراننده . [ ن َ دَ / دِ ] (نف ) اسم فاعل از خاراندن و خارانیدن . آنکه بخاراند (سر و مانند آن را).
