حوک

لغت‌نامه دهخدا

حوک . [ ح َ ] (ع اِ) بادروچ که ریحان کوهی باشد. (منتهی الارب ). بورنگ . (نصاب ). باذروج و آن حبق است . (اقرب الموارد). پادرو. (مهذب الاسماء). بارنگ بویه . بادرنگ بویه . (السامی ). سبزی ای است مثل سپرغم که آنرا بونیک گویند و نازبونیز نامند. (از غیاث ) (آنندراج ). || خرفه . (من

فرهنگ فارسی عمید

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واکنش غیرارادی نوزاد هنگامی که یک شیء سفت به بخش پسین دهان او برخورد می‌کند

لغت‌نامه دهخدا

حوق . (ع اِ) کناره ٔ حشفه . (مهذب الاسماء). گرداگرد سر نره . و بفتح نیز آید. (منتهی الارب ) (آنندراج ). گرداگرد سر قضیب . ختنه گاه . ج ، احواق . (مهذب الاسماء). || گردگی نره . (منتهی الارب ). || دوره ای که بر چیز گرد احاطه دارد. الاطار المحیط بالشی ٔ المستدیر حوله . (اقرب الم

لغت‌نامه دهخدا

حوق . [ ح َ ] (ع اِ) جماعت انبوه . (منتهی الارب ). جمع کثیر. (اقرب الموارد). || ترکت النخلة حوقاً؛ بیخ شاخه های پیراسته ٔ باقیمانده بر تنه ٔ درخت . || گرداگرد سرنره . (منتهی الارب ). رجوع به حوق بضم حاء شود. || (مص ) روفتن خانه . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (آنندراج ). خانه

لغت‌نامه دهخدا

حویق . [ ح َ ] (اِخ ) دهی است جزو دهستان گرگانرود شمالی بخش مرکزی شهرستان طوالش . ناحیه ای است واقع در جلگه ، مرطوب و مالاریائی .دارای 1251 تن سکنه . از رودخانه ٔ حویق مشروب میشود.محصولاتش برنج ، لبنیات ، عسل ، گیلاس و سیب زمینی است . اهالی ب

لغت‌نامه دهخدا

حیوق . [ ح ُ ] (ع مص )احاطه کردن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (آنندراج ). || کار کردن شمشیر. || لازم شدن کاری به کسی و واجب گشتن . || فرودآمدن بر کسی . (منتهی الارب ) (آنندراج ). رجوع به حَیق شود.

لغت‌نامه دهخدا

حوکة. [ ح َ وَ ک َ ] (ع ص ، اِ) حاکة. ج ِ حائک . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). مردان بافنده . (آنندراج ). بافندگان . نساجان . جولاهان . جولاهگان . رجوع به حائک شود.

لغت‌نامه دهخدا

حوکل . [ ح َ ک َ ] (ع اِ) مرد کوتاه و بخیل . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).

لغت‌نامه دهخدا

حوکلة. [ ح َ ک َ ل َ ] (ع اِ) نوعی از رفتار. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).

لغت‌نامه دهخدا

اوقیمون . [ اَ] (اِ) اوقیمن . بادروج . حوک . رجوع به اوقیمن شود.

لغت‌نامه دهخدا

ضومر. [ ض َ م َ ] (ع اِ) حوک . حوک خوانند و آن بادروج است . (اختیارات بدیعی ). بادروج . (فهرست مخزن الادویه ). || گل بستان افروز است و آن را تاج خروس هم می گویند و بوییدن آن عطسه آورد. (برهان ).

لغت‌نامه دهخدا

حیاک . (ع مص ) بافتن جامه . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به حوک و حیاکة شود.

لغت‌نامه دهخدا

بارنگ بوی . [ رَ ](اِ مرکب ) همان بادرنگبو باشد. (دِمزن ). بادروج . حوک . باذروج . بادرنگبوی . بادرنجبویه . (ناظم الاطباء).

لغت‌نامه دهخدا

حیاکة. [ ک َ ] (ع مص ) بافتن جامه . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). بافندگی . جولاهی . رجوع به حوک و حیاک شود.

لغت‌نامه دهخدا

حوکة. [ ح َ وَ ک َ ] (ع ص ، اِ) حاکة. ج ِ حائک . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). مردان بافنده . (آنندراج ). بافندگان . نساجان . جولاهان . جولاهگان . رجوع به حائک شود.

لغت‌نامه دهخدا

حوکل . [ ح َ ک َ ] (ع اِ) مرد کوتاه و بخیل . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).

لغت‌نامه دهخدا

حوکلة. [ ح َ ک َ ل َ ] (ع اِ) نوعی از رفتار. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).

لغت‌نامه دهخدا

زحوک . [ زُ ] (ع مص ) معنی زحک دهد و مصدر دیگری از این فعل است . رجوع به زحک شود.

فرهنگ فارسی عمید

خندان.

لغت‌نامه دهخدا

ضحوک . [ ض َ ] (ع ص ، اِ) بسیارخند. ج ، ضُحک . || راه فراخ و پیدا و روشن . (منتهی الارب ). راه آشکار و فراخ . (منتخب اللغات ). راه روشن . (مهذب الاسماء).