حوزلغتنامه دهخداحوز. [ ح َ ] (ع اِ) جای که گرداگرد آن برآورده باشند. (منتهی الارب ) (از آنندراج ). || رفتار سست . || ملک . (منتهی الارب ) (آنندراج ) : غلامان او آن مملکت را که
حوضدیکشنری عربی به فارسیلگن , تشتک , حوزه رودخانه , ابگير , دستشويي , لگن خاصره , حفره لگن خاصره , لگنچه کليوي , بند سيل گير , سد , دريچه تخليه , انبار , بندگذاشتن , از بنديا دريچه جار
حوزهفرهنگ انتشارات معین(حُ زِ) [ ع . حوزة ] (اِ.) 1 - ناحیه . 2 - جانب ، طرف . 3 - میان مملکت . ؛ ~علمیه مرکز تحصیل علوم دینی .
حوزهفرهنگ انتشارات معین(حُ زِ) [ ع . حوزة ] (اِ.) 1 - ناحیه . 2 - جانب ، طرف . 3 - میان مملکت . ؛ ~علمیه مرکز تحصیل علوم دینی .
