حلولیةلغتنامه دهخداحلولیة. [ ح ُ وی ی َ ] (اِخ ) فرقه ای از صوفیه . (کشف المحجوب هجویری ). فرقه ای از دو فرقه ٔ مذهب صوفیه . (بیان الادیان ). آنانکه گمان برند ذات باری تعالی در تن
حلولیهفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. (تصوف) فرقهای از متصوفه که عقیده دارند خداوند در بعضی از اشیا و در مرشد حلول می‌کند.۲. کسانی که معتقد به حلول روح خدا در آدم و سپس در پیغمبران دیگر هستند.۳.
حلولیةلغتنامه دهخداحلولیة. [ ح ُ وی ی َ ] (اِخ ) فرقه ای از صوفیه . (کشف المحجوب هجویری ). فرقه ای از دو فرقه ٔ مذهب صوفیه . (بیان الادیان ). آنانکه گمان برند ذات باری تعالی در تن
حلاجیهلغتنامه دهخداحلاجیه . [ ح َل ْ لاجی ی َ ] (اِخ ) از فِرَق امامیه ٔ حلولیه ، اصحاب ابومغیث حسین بن منصور حلاج بیضائی . رجوع به حلاجیان شود.
شریعیةلغتنامه دهخداشریعیة. [ ش َ عی ی َ ] (اِخ ) از غلات حلولیه ، اصحاب ابومحمد حسن شریعی از اصحاب امام دهم و یازدهم . (از خاندان نوبختی ص 235 و 258). رجوع به مآخذ مندرج در متن با
ابوغریبلغتنامه دهخداابوغریب . [ اَ غ َ ] (اِخ ) اصفهانی . از مشایخ طریقت تصوف است و در اواخر مائه ٔ سیم و اوائل مائه ٔ چهارم میزیست و صحبت ابوعبداﷲبن خفیف دریافت و ابن خفیف ذکر وی
