حشاشینلغتنامه دهخداحشاشین . [ ح َش ْ شا ] (اِخ ) لقب پیروان حسن صباح و گاه مطلق اسماعیلیان . سبعیان . باطنیان . هفت امامیان . قرمطیان . ملحدان . فاطمیان . اسماعیله . قرامطه . ملاح
حشوآکندلغتنامه دهخداحشوآکند. [ ح َش ْوْ ک َ ] (اِ مرکب ) جغبوت . آکنه . || بالش و جامه و مانند آن که پنبه یا پشم و جز آن در میان دارد. حشوآگین .
حشوالجنةلغتنامه دهخداحشوالجنة. [ ح َ وُل ْ ج َن ْ ن َ ] (ع اِ مرکب ) نامی است که صوفیه به طبقه ٔ عامه از مسلمین میدهند. رجوع به شد الازار چ قزوینی ص 21 و 475 شود.
حشوآکندلغتنامه دهخداحشوآکند. [ ح َش ْوْ ک َ ] (اِ مرکب ) جغبوت . آکنه . || بالش و جامه و مانند آن که پنبه یا پشم و جز آن در میان دارد. حشوآگین .
حشاشینلغتنامه دهخداحشاشین . [ ح َش ْ شا ] (اِخ ) لقب پیروان حسن صباح و گاه مطلق اسماعیلیان . سبعیان . باطنیان . هفت امامیان . قرمطیان . ملحدان . فاطمیان . اسماعیله . قرامطه . ملاح
حشوالجنةلغتنامه دهخداحشوالجنة. [ ح َ وُل ْ ج َن ْ ن َ ] (ع اِ مرکب ) نامی است که صوفیه به طبقه ٔ عامه از مسلمین میدهند. رجوع به شد الازار چ قزوینی ص 21 و 475 شود.