حسن نیتلغتنامه دهخداحسن نیت . [ ح ُ ن ِ نی ی َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) خوش نیتی . پاک نیت بودن . مقابل سؤنیت .
حسن ظنلغتنامه دهخداحسن ظن . [ ح ُ ن ِظَ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) حسن نیت . نیک اندیشی . مقابل سوء نیت . || خوش گمانی . نیکوگمانی . و آن حالتی است که آدمی با آن مطمئن باشد و متوق
