حسن ضیائیلغتنامه دهخداحسن ضیائی . [ ح َ س َ ن ِ ] (اِخ ) شاعر ترک . پسر عبداﷲ موستاری . درگذشته ٔ 972 هَ . ق . دیوان ترکی دارد. (هدیةالعارفین ج 1 ص 290).
حسن بحریلغتنامه دهخداحسن بحری . [ ح َ س َن ِ ب َ ] (اِخ ) شاعر ترک درگذشته ٔ 994 هَ . ق . او راست : تعلیقه بر «فوائد ضیائیه » جامی . (کشف الظنون ).
حسینلغتنامه دهخداحسین . [ ح ُ س َ ] (اِخ ) ابن علی بن ابیطالب هاشمی قرشی مکنی به ابوعبداﷲ امام سوم شیعه ٔ اثناعشریه و پنجمین تن از اصحاب کساء. وی در مدینه به سال چهارم هجرت در س
زایدلغتنامه دهخدازاید. [ ی ِ ] (ع ص ، اِ) زائد. نموکننده و افزون شونده . (اقرب الموارد). بالنده . افزون شونده . نموکننده . (ناظم الاطباء). || مافوق . علاوه و زیادتر و افزون تر.
