لغت‌نامه دهخدا
حرف زمانی . [ ح َ ف ِ زَ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) حرفی که عارض بر صوت و باقی با آن باشد، مانند حرفهای مصوته و حروف علة و برخی از حروف صامت همچون ف . س . ش . که ممکن است آنها را در تلفظ بکشانیم و توهم تکرار در میان نباشد. در برابر حرفهای آنی چون ت . ط. (از کشاف اصطلاحات الفنون
