حجازی شهابلغتنامه دهخداحجازی شهاب . [ ح ِ ی ِ ش ِ ] (اِخ ) احمدبن محمدبن رمضان مکی ، معروف به شهاب حجازی . ابوالعباس شاعر متوفی (840 هَ . ق .). او راست : دیوان شعر و «اللمع الشهابیة م
حجازی شهابلغتنامه دهخداحجازی شهاب . [ ح ِ ی ِ ش ِ ] (اِخ ) شهاب الدین احمدبن محمدبن علی انصاری خزرجی معروف بحجازی . از شیوخ ادب مصر بود. در قاهره بسال 790 هَ . ق . متولد و همانجا بسال
حازه ٔ بنی شهابلغتنامه دهخداحازه ٔ بنی شهاب . [ زْ زَ ی ِ ب َ ش َ ] (اِخ ) مخلافی است بیمن . (معجم البلدان ).
حجازیلغتنامه دهخداحجازی . [ ح ِ ] (اِخ ) اسماعیل بن عبدالحق حجازی . یکی از ادباء و شعرای معروف قرن 11هجری است و در سال 1001 هَ . ق . درگذشته . (قاموس الاعلام ترکی ).
حجازیلغتنامه دهخداحجازی . [ ح ِ ] (اِخ ) عبدالحق بن محمد الحجازی . یکی از شعرا و ادبای قرن 11 هجری است که در سنه ٔ 1020 هَ . ق . درگذشته است . (قاموس الاعلام ترکی ).
حجازیلغتنامه دهخداحجازی . [ ح ِ ] (ص نسبی ) منسوب به حجاز. مؤنث : حجازیة.- آهنگ حجازی . رجوع به ماده ٔ قبل شود : نمیداند که آهنگ حجازی فروماند ز بانگ طبل غازی . سعدی .- رطل حجا
احمدلغتنامه دهخدااحمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمد حجازی ، ملقب بشهاب الدین شاعر و ادیب . وفات او875 هَ .ق . بود. او راست : کتاب الحمقاءالمغفلین . النیل الرائد من النیل الزائد. ق
شهاب الدینلغتنامه دهخداشهاب الدین . [ ش ِ بُدْ دی ] (اِخ )رجوع به احمدبن محمدبن علی شافعی حجازی مصری شود.
احمدلغتنامه دهخدااحمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) شهاب بن محمد حجازی . او راست : کتاب الالغاز. وفات او بسال 875 هَ . ق . بود.
