حازقةلغتنامه دهخداحازقة.[ زِ ق َ ] (ع ص ) نعت فاعلی . تأنیث حازق . || (اِ) جماعت . گروه . حزاقة. حزیق . (منتهی الارب ).
حازه ٔ بنی شهابلغتنامه دهخداحازه ٔ بنی شهاب . [ زْ زَ ی ِ ب َ ش َ ] (اِخ ) مخلافی است بیمن . (معجم البلدان ).
حازه ٔ بنی موفقلغتنامه دهخداحازه ٔ بنی موفق . [ زْ زَ ی ِ ب َ م ُ وَ ف ْ ف َ ] (اِخ ) شهری است به سرزمین یمن ، نزدیک حرض پائین زبید. (معجم البلدان ).
حازقلغتنامه دهخداحازق . [ زِ ] (ع ص ) (نعت فاعلی بمعنی مفعولی ) از حَزق . آنکه موزه ٔ وی تنگ بود بر وی . (مهذب الاسماء). آنکه موزه ٔ تنگ پای وی فشارده باشد. (منتهی الارب ).
حارقةلغتنامه دهخداحارقة. [ رِ ق َ ] (ع ص ، اِ) تأنیث حارق . || آتش . (منتهی الارب ). || زن تنگ اندام . (مهذب الاسماء). زن تنگ شرم . (از منتهی الارب ). || زنی که زنان همسایه را د
حزیقلغتنامه دهخداحزیق . [ ح َ ] (ع اِ) حازقة. (منتهی الارب ). جماعت . گروه از آدمی و مرغ و نخل و جز آن . (از منتهی الارب ). || بانگ یوز. (مهذب الاسماء). || ج ِ حزیقة.
حازه ٔ بنی شهابلغتنامه دهخداحازه ٔ بنی شهاب . [ زْ زَ ی ِ ب َ ش َ ] (اِخ ) مخلافی است بیمن . (معجم البلدان ).
حازه ٔ بنی موفقلغتنامه دهخداحازه ٔ بنی موفق . [ زْ زَ ی ِ ب َ م ُ وَ ف ْ ف َ ] (اِخ ) شهری است به سرزمین یمن ، نزدیک حرض پائین زبید. (معجم البلدان ).
حازقلغتنامه دهخداحازق . [ زِ ] (ع ص ) (نعت فاعلی بمعنی مفعولی ) از حَزق . آنکه موزه ٔ وی تنگ بود بر وی . (مهذب الاسماء). آنکه موزه ٔ تنگ پای وی فشارده باشد. (منتهی الارب ).
حارقةلغتنامه دهخداحارقة. [ رِ ق َ ] (ع ص ، اِ) تأنیث حارق . || آتش . (منتهی الارب ). || زن تنگ اندام . (مهذب الاسماء). زن تنگ شرم . (از منتهی الارب ). || زنی که زنان همسایه را د
