حائرلغتنامه دهخداحائر. [ ءِ ] (ع ص ، اِ) نعت فاعلی از حیرت . سرگردان . سرگشته . متحیر. حیران . مرد سرگشته که بیرون شد کار نداند. || جای گرد آمدن آب . || لاغر. نزار. || مغاکی که
هائرلغتنامه دهخداهائر. [ ءِ ] (ع ص ) بنای شکسته و ویران . (آنندراج ) (ناظم الاطباء). و جرف هار و هائر. (نشوءاللغة ص 16).
حائر ملهملغتنامه دهخداحائر ملهم .[ ءِ رِ م َ هََ ] (اِخ ) در یمامة است ، اعشی گوید:فرکن مهراس الی ماردفقاع منفوحةفالحائر.داودبن متمم بن نویرة درباره ٔ یوم ملهم گوید:و یوم ابی جزء بمل
حائرةلغتنامه دهخداحائرة. [ ءِ رَ ] (ع ص ) تأنیث حائر. گوسفند و زن که هرگز جوان نشوند. ج ، حوائر. || حائرة من الحوائر؛ که در آن خیری نیست .
حسین حائریلغتنامه دهخداحسین حائری . [ ح ُ س َ ن ِ ءِ ] (اِخ ) ابن محسن بن مرتضی بن محمدبن علی حسینی حائری شاعر. تذکرةٔ شعرا دارد. وی در 1246 هَ . ق . / 1830م . متولد و در 1319 هَ . ق
علامه حائریلغتنامه دهخداعلامه حائری . [ ع َل ْ لا م َ ءِ ] (اِخ ) حاج شیخ عبدالکریم بن محمدجعفر مهجردی یا میجردی یزدی حائری . از اجله ٔ علمای طراز اول این عصر می باشد. در سال 1276 هَ .
علی حائریلغتنامه دهخداعلی حائری . [ ع َ ی ِ ءِ ] (اِخ ) ابن محمدبن علی بن ابی المعالی الصغیربن ابی المعالی الکبیر طباطبائی اصفهانی کاظمی حائری شیعی امامی . رجوع به علی طباطبائی شود.
حائر ملهملغتنامه دهخداحائر ملهم .[ ءِ رِ م َ هََ ] (اِخ ) در یمامة است ، اعشی گوید:فرکن مهراس الی ماردفقاع منفوحةفالحائر.داودبن متمم بن نویرة درباره ٔ یوم ملهم گوید:و یوم ابی جزء بمل
حائرةلغتنامه دهخداحائرة. [ ءِ رَ ] (ع ص ) تأنیث حائر. گوسفند و زن که هرگز جوان نشوند. ج ، حوائر. || حائرة من الحوائر؛ که در آن خیری نیست .
حسین حائریلغتنامه دهخداحسین حائری . [ ح ُ س َ ن ِ ءِ ] (اِخ ) ابن محسن بن مرتضی بن محمدبن علی حسینی حائری شاعر. تذکرةٔ شعرا دارد. وی در 1246 هَ . ق . / 1830م . متولد و در 1319 هَ . ق
علامه حائریلغتنامه دهخداعلامه حائری . [ ع َل ْ لا م َ ءِ ] (اِخ ) حاج شیخ عبدالکریم بن محمدجعفر مهجردی یا میجردی یزدی حائری . از اجله ٔ علمای طراز اول این عصر می باشد. در سال 1276 هَ .
علی حائریلغتنامه دهخداعلی حائری . [ ع َ ی ِ ءِ ] (اِخ ) ابن محمدبن علی بن ابی المعالی الصغیربن ابی المعالی الکبیر طباطبائی اصفهانی کاظمی حائری شیعی امامی . رجوع به علی طباطبائی شود.