جیغهلغتنامه دهخداجیغه . [ غ َ / غ ِ ] (اِ) زیوری مرصع که سلاطین و امراء بر سر زنند. جغّه . جقّه . (غیاث ) (آنندراج ) : لعل گوهربار او از بس مرصعخوان بودجیغه گردد چون زند از چشم
جیقهلغتنامه دهخداجیقه . [ ق َ / ق ِ ] (اِ) جیغه . جقّه . جغّه : ماه گردون گشای جیقه ٔ اوناسخ رایت فریدون باد. ظهیر.رجوع به جیغه و جغّه شود.
جیغه جیغه کردن ابرولغتنامه دهخداجیغه جیغه کردن ابرو. [ غ َ / غ ِ غ َ / غ ِ ک َ دَ ن ِ اَ ] (مص مرکب ) چیزی است که با سوده طلق یعنی ابرک (ابرق ) آمیخته و سازند و زنان بخصوص درروستاها بر پیشانی
جرغهلغتنامه دهخداجرغه . [ ج َ رِغ ْ غ َ ] (اِ) در تداول عامه ابیز، ابیزک ، شراره . جرقه . (یادداشت مؤلف ). و رجوع به جرقه شود.
جیغه جیغه کردن ابرولغتنامه دهخداجیغه جیغه کردن ابرو. [ غ َ / غ ِ غ َ / غ ِ ک َ دَ ن ِ اَ ] (مص مرکب ) چیزی است که با سوده طلق یعنی ابرک (ابرق ) آمیخته و سازند و زنان بخصوص درروستاها بر پیشانی
عقارلغتنامه دهخداعقار. [ ع ُ ] (اِ) طائری است که از پر او جیغه و کلغی سازند و اکثر پرهای سیاه دارد و لیکن معلوم نیست که لغت کجاست . (آنندراج ) : بسکه رو گردانی از من ای نگار گلع
کلکیلغتنامه دهخداکلکی . [ ک َ ل َ ] (اِ) پری باشد که در بزم و رزم بر سر بزنند و به ترکی جیغه خوانند. (برهان ). جیغه و پری که در بزم و رزم پادشاهان و جوانان خوش صورت و مردمان شجا
چیغه زنلغتنامه دهخداچیغه زن . [ غ ِ زَ ] (نف مرکب ) بهادر و دلاور. جنگی و غازی . (ناظم الاطباء).ظاهراً مصحف جیغه زن باشد.