جوگندمیلغتنامه دهخداجوگندمی . [ ج َ / جُو گ َ دُ ] (ص نسبی ) منسوب به جوگندم . || موی سر و ریش که سیاه و سفید باشد. (فرهنگ فارسی معین ) : چون پیشتر شدیم مردی را دیدیم که ریش جوگندم
جوگندمیفرهنگ انتشارات معین(جُ گَ دُ) 1 - (ص نسب .) منسوب به جوگندم . 2 - (کن .) موی سر و ریش که سیاه و سفید باشد.
جو و گندملغتنامه دهخداجو و گندم . [ ج َ / ج ُ وُ گ َ دُ ] (ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) کنایه از سپید و سیاه : خم شد قدت و بسجده ای خم نشدی از هم پاشیدی و فراهم نشدی رفتی از کار و گشت بیکا
دوموییلغتنامه دهخدادومویی . [ دُ ] (حامص مرکب ) کهلی . کهولت . دومویگی . دومو شدن . جو گندمی شدن موی . شیب .میانه سالی . (یادداشت مؤلف ). و رجوع به دومو شود.
دومولغتنامه دهخدادومو. [ دُ ] (ص مرکب ) دوموی . کسی که در سر یا در ریش او خاصه در ابتدای پیری موی سیاه و سپید باشد. (غیاث ) (آنندراج ). آمیزه مو. فلفل نمکی . کهل . کهله . دوموی
چارشاخ زدنلغتنامه دهخداچارشاخ زدن . [زَ دَ ] (مص مرکب ) در غالب شهرها و روستاهای خراسان اصطلاحی است برای باد دادن خرمن کوفته ٔ جو و گندمی که هنوز دانه از کاه جدا نشده . بکار بردن چارش
جولغتنامه دهخداجو. [ ج َ / جُو ] (اِ) غله ایست معروف که به تازی شعیر گویند. (آنندراج ). غله ایست معروف که به اسب و استر و امثال آن دهند. (برهان ). گیاهی از خانواده ٔ گندمیان ج
