جویانلغتنامه دهخداجویان . (نف ، ق ) جوینده . (آنندراج ) : باز یارب چونم از هجران دوست باز چون گم گشته ام جویان دوست . فرخی .فانی اشد شوقاً الیک ، بهشت ما ترا جویانست . (قصص الانب
خلاص جویانلغتنامه دهخداخلاص جویان . [ خ ِ / خ َ ] (نف مرکب ، ق مرکب )رهایی جویان . در حال طلب آزادی و رهایی : زید از پس او چو سایه پویان وز سایه ٔ او خلاص جویان .نظامی .
سرخ جویانلغتنامه دهخداسرخ جویان . [ س ُ ] (اِخ ) نام رودی نزدیک بدخشان . (یادداشت مؤلف ). رجوع به تاریخ جهانگشا ج 1 ص 50 شود.
راه جویانلغتنامه دهخداراه جویان . (نف مرکب ، ق مرکب ) در حال جستن راه . که در حال جستن راه باشد. || عاقل . طالب حقیقت : بیوزش بنزدیک موبد شدندهمه راه جویان و بخرد شدند. فردوسی .در را