جؤوشلغتنامه دهخداجؤوش . [ ج ُ ] (ع اِ) ج ِ جأش ، بمعنی دل مردم و اضطراب آن از بیم . (منتهی الارب ) (آنندراج ). رجوع به جأش شود.
جوش (دانۀ چرکی)گویش اصفهانی تکیه ای: süǰ / türk طاری: ǰuš طامه ای: vüš طرقی: ǰuš کشه ای: ǰuš نطنزی: yuš / türka
جوشاندنگویش اصفهانی تکیه ای: beyušni طاری: vüšnây(mun) طامه ای: višnâɂan طرقی: yošnâymun کشه ای: višnâymun نطنزی: yušenâɂan
جوشاندگویش اصفهانی تکیه ای: bešyušnâ طاری: bešvüšnâ طامه ای: boyvišnâ طرقی: bešyošnâ کشه ای: bešvišnâ نطنزی: bešyušenâ
جأشلغتنامه دهخداجأش . [ ج َءْش ْ ] (ع مص ) مایل شدن بسوی چیزی . || برآمدن دل از اندوه یا از ترس . || (اِ) دل مردم . || اضطراب دل از بیم . ج ، جُؤوش . (از منتهی الارب ). و رجو
