جوثاءلغتنامه دهخداجوثاء. [ ج َ ] (ع ص ) مؤنث اجوث . زنی که شکمش کلان و فروهشته باشد. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
جوداءلغتنامه دهخداجوداء. [ ج ُ وَ ] (ع ص ، اِ) ج ِ جواد، بمعنی سخی . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به جواد شود.
جنثاءلغتنامه دهخداجنثاء. [ ج ِ ] (اِخ ) موضعی است در شام بین دمشق و بعلبک . (معجم البلدان ) (مراصد).
جواءلغتنامه دهخداجواء. [ ج ِ ] (ع اِ) زمین مغاک . (منتهی الارب ). شکم زمین . (از اقرب الموارد). || وادی فراخ . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || نوعی از توشه دادن شبان که بپاتاب
جواثاءلغتنامه دهخداجواثاء. [ ج ُ ](اِخ ) قلعه ایست در بحرین که آنرا علأبن حضرمی در عهد ابوبکر بسال 12 هَ . ق . گشود. بعضی آنرا جؤاثا باهمزه نقل کنند. و آن نخستین جاست پس از مدین
اجوثلغتنامه دهخدااجوث . [ اَ وَ ] (ع ص ) مردی که شکمش کلان و فروهشته باشد. مؤنث : جَوْثاء. ج ، جوث .
جوداءلغتنامه دهخداجوداء. [ ج ُ وَ ] (ع ص ، اِ) ج ِ جواد، بمعنی سخی . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به جواد شود.
جنثاءلغتنامه دهخداجنثاء. [ ج ِ ] (اِخ ) موضعی است در شام بین دمشق و بعلبک . (معجم البلدان ) (مراصد).
جواءلغتنامه دهخداجواء. [ ج ِ ] (ع اِ) زمین مغاک . (منتهی الارب ). شکم زمین . (از اقرب الموارد). || وادی فراخ . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || نوعی از توشه دادن شبان که بپاتاب
