جوبهلغتنامه دهخداجوبه . [ ب َ / ب ِ ] (اِ) جایی و مقامی را گویند در شهر که اسباب و امتعه و غله و آنچه از اطراف و جوانب از جهت فروختن آورند آنجا فروخته شود. (برهان ) (آنندراج ).
جوبهفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. میدان.۲. جایی از شهر که آنچه خواربار از خارج می‌آورند در آنجا به فروش می‌رسد.
جوبةلغتنامه دهخداجوبة. [ ج َ ب َ ] (ع اِ) گود زمین . (منتهی الارب ). حفره . (اقرب الموارد). || جای برابر در زمین سخت . || گشادگی میان خانه یا فضای هموار در میان دو زمین . || گشا
جوبةلغتنامه دهخداجوبة. [ ج َ ب َ ] (ع اِ) گود زمین . (منتهی الارب ). حفره . (اقرب الموارد). || جای برابر در زمین سخت . || گشادگی میان خانه یا فضای هموار در میان دو زمین . || گشا
جوبلغتنامه دهخداجوب . [ ج ُ وَ ] (ع اِ) ج ِ جَوْبة، و این جمع شاذ است . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به جوبة شود.
پرخولغتنامه دهخداپرخو. [ پ َ خ َ ] (اِ) حواطه . (السامی فی الاسامی ). جُوبه .(صراح اللغه ). جائی باشد که در کنج خانه ها سازند و پر از غله کنند. (برهان ). نوعی انبار است که در خا
حواطةلغتنامه دهخداحواطة. [ ح ُ طَ ] (ع اِ) محوطه ای که برای غله سازند. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). پرخو. (السامی فی الاسامی ). جوبه . (صراح اللغة).