جهانجویلغتنامه دهخداجهانجوی . [ ج َ ] (نف مرکب ) جهانجو : جهانجوی اگر کشته گردد بنام به از زنده دشمن بدو شادکام . فردوسی .ز هر شهر فرزانه و رای زن بنزد جهانجوی گشت انجمن . فردوسی .جهانجوی کیخسرو تاجور
جهانجولغتنامه دهخداجهانجو. [ ج َ ] (نف مرکب ) جهان جوینده . جوینده ٔ عالم . طالب جهان . که در پی ِ گرفتن ِ جهان باشد. جهان گیر : بدادش از آزادگان ده هزارسواری جهانجوی و نیزه گذار. فردوسی .غره مشو بدانکه جهانت عزیز کردای بس عزیزکر
جهانجولغتنامه دهخداجهانجو. [ ج َ ] (نف مرکب ) جهان جوینده . جوینده ٔ عالم . طالب جهان . که در پی ِ گرفتن ِ جهان باشد. جهان گیر : بدادش از آزادگان ده هزارسواری جهانجوی و نیزه گذار. فردوسی .غره مشو بدانکه جهانت عزیز کردای بس عزیزکر
مرزجویندهلغتنامه دهخدامرزجوینده . [ م َ ی َ دَ / دِ ] (نف مرکب ) جهانجوی . شاهی طلب : کنون پیش برترمنش بنده ای سپهبدسری مرزجوینده ای .فردوسی .
وریغلغتنامه دهخداوریغ. [ وَ ] (اِخ ) نام شهری است در روم . (فرهنگ شاهنامه ). نام جایی در ملک روم . (ناظم الاطباء) : به ابر اندرآورد برنده تیغجهانجوی شد روی راه وریغ.فردوسی .
جویلغتنامه دهخداجوی . (نف مرخم ) جوینده : حادثه جوی . جنگجوی . جهانجوی . رزمجوی . راه جوی . پی جوی . چاره جوی . نام جوی . دل جوی . مهرجوی . وفاجوی : نشسته جهانجوی بر جای خویش جهان ملک آفاقش آورده پیش . نظامی .روی از جمال دوست بصحر
ویله کردنلغتنامه دهخداویله کردن . [ وَ / وِ ل َ / ل ِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) ویله زدن . بانگ برزدن . نعره برآوردن : به بالا برآمد جهانجوی مردچو رعد خروشان یکی ویله کرد.فردوسی .</p