جهارتلغتنامه دهخداجهارت . [ج َ رَ ] (از ع ، مص ) بلندآواز شدن . (آنندراج ). بلند شدن و اوج گرفتن آواز. || (اِمص ) زیبایی قد و منظر. (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به جهارة شود.
جِهَاراًفرهنگ واژگان قرآنبه وضوح -آشکارا (دعوتهم جهارا یعنی با صدای بلند آنها را دعوت کردم.جهر:ظهور هر چيزي در حد کمال براي یکی ازحواس آدمي)