جندارلغتنامه دهخداجندار. [ ج ِ ] (معرب ، اِ) معرب جاندار. سربازی که مأمور حفاظت فرمانده قشون ، حاکم و جز آنان است . نگهبان . ج ، جنادره . (فرهنگ فارسی معین ).
جندارفرهنگ انتشارات معین(جِ) [ معر. ] (اِ.) سربازی که مأمور حفاظت فرمانده قشون حاکم و جزو آنان است ، نگهبان . ج . جنادره .
جندارسلغتنامه دهخداجندارس . [ ج ِ رِ ] (اِخ ) ظاهراً از قلعه های محکم اندلس است . در نخبةالدهر آرد: لها جومة، ای کوره فیها جمه کبیرةالبناء لایعلم العالم من أین یجی ٔ ماؤها و لا
جندارسلغتنامه دهخداجندارس . [ ج ِ رِ ] (اِخ ) ظاهراً از قلعه های محکم اندلس است . در نخبةالدهر آرد: لها جومة، ای کوره فیها جمه کبیرةالبناء لایعلم العالم من أین یجی ٔ ماؤها و لا
جنادرةلغتنامه دهخداجنادرة. [ ج َ دِ رَ ] (ع اِ) ج ِ جندار. (فرهنگ فارسی معین ). ج ِ جاندار. (یادداشت مؤلف ). رجوع به جندار شود.
جاندارلغتنامه دهخداجاندار. (نف مرکب ،اِ مرکب ) معروف است که انسان و حیوان زنده باشد. (برهان ). ذی روح . دارای روان . حیوان . (ناظم الاطباء). || قادر. توانا. (ناظم الاطباء). || (از
علیلغتنامه دهخداعلی . [ ع َ ] (اِخ ) ابن حسین بن یحیی . فقیه و عالم علم فرایض (متوفی در حدود سال 660 هَ . ق .). او راست : 1- الدر فی الفرائض .2- القمر المنیر فی حل عقود التحریر
علیلغتنامه دهخداعلی . [ ع َ ] (اِخ ) ابن عباس بن ابراهیم بن علی بن عبدالرحمان بن قاسم بن حسن بن علی بن أبی طالب ، مکنّی به ابوالحسن . فقیه و اصولی بود و در حدود سال 340 هَ . ق