جمحیلغتنامه دهخداجمحی . [ ج ُ م َ حی ی ] (اِخ ) محمدبن سلام بن عبداﷲ، مکنی به ابوعبداﷲ. از ادیبان و دانشمندان بزرگ است . احمدبن حنبل و ثعلب نحوی نزد وی تحصیل مراتب علمی کرده اند. او راست : کتاب طبقات الشعراء. این کتاب در مصر به سال 1920 م . به چاپ رسیده است .
جمعلغتنامه دهخداجمع. [ ج َ ] (ع اِ) رستاخیز. قیامت . (منتهی الارب ).- یوم الجمع ؛ روز قیامت . (از اقرب الموارد).- یوم ُ جمع ؛ روز عرفه . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ).- ایام جمع ؛ ایام مِنی ̍. (منتهی الارب
جمهرةلغتنامه دهخداجمهرة. [ ج َ هََ رَ ] (ع اِ) ریگ توده . (منتهی الارب ). || (مص ) گرد آوردن . || توده توده کردن و بلند کردن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || خبر دادن از چیزی بیک طرف و نهان داشتن مقصود از آن خبر. (منتهی الارب ): جمهرت لک الخبر؛ اخبرت بجمهوره . (اقرب الموارد).
جمهلولغتنامه دهخداجمهلو. [ ج َ /ج َ م َ ] (اِ) نام جنسی است از غله که آنرا مشنگ خوانند و بهندی کلاو گویند، و بفتح اول و ثانی هم آمده است که بر وزن غرضگو باشد. و بعضی مشنگ را مشتک خوانده اند و گفته اند جمهلو نوعی از بازی باشد. (برهان ).
جمهورلغتنامه دهخداجمهور. [ ج ُ ] (اِخ ) ابن مرار عجلی . سردار لشکر مسلمین در جنگ علیه سنباد مجوسی درزمان ابوجعفر منصور بود که سرانجام با ابومنصور بنای مخالفت گذاشت . ابومنصور بسال 138 هَ .ق . محمدبن اشعث را بدفع جمهور نامزد کرد. جمهور از ری به اصفهان و از آنجا
جمهورلغتنامه دهخداجمهور. [ ج ُ] (ع اِ) ریگ توده ٔ بلند. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || همه ٔ مردم . (منتهی الارب ). جل الناس و اشرافهم . (اقرب الموارد). توده . گروه . (فرهنگ فارسی معین ). || معظم از هر چیز. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). بخش اعظم یک چیز. (فرهنگ فارسی معین ). ج ، جماهیر. (من
گمهلغتنامه دهخداگمه . [ گ ُ م َ / م ِ ] (اِ) نوعی از ماهی باشد و معرب آن جُمه است و عربان به همین لفظ خوانند. (برهان ).
جومهواژهنامه آزادخانه موقتی و سبک که از چوب و برگ ودر زمین های کشاورزی برای استراحت ساخته می شود. (جُمه) نام پیراهن بانوان یاسوجی است که برای دوخت آن بین 2 تا 3 متر پارچه استفاده می شود.
جماملغتنامه دهخداجمام . [ ج ِ ] (ع اِ) ج ِ جَم ّ. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به جم شود. || ج ِ جَمَّة. (منتهی الارب ). رجوع به جمة شود. || قبیله ها. || منی اسب گرد آمده از ترک گشنی . (منتهی الارب ). || آنچه بر سر پیمانه باشد بعد پری . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به جُمام شود.
جمانیلغتنامه دهخداجمانی . [ ج ُم ْ ما نی ی ] (ع ص نسبی ) آنکه موهای سرش انبوه و دراز باشد. (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). و این منسوب است به جُمَّة برخلاف قیاس . (اقرب الموارد).
جمهرةلغتنامه دهخداجمهرة. [ ج َ هََ رَ ] (ع اِ) ریگ توده . (منتهی الارب ). || (مص ) گرد آوردن . || توده توده کردن و بلند کردن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || خبر دادن از چیزی بیک طرف و نهان داشتن مقصود از آن خبر. (منتهی الارب ): جمهرت لک الخبر؛ اخبرت بجمهوره . (اقرب الموارد).
جمهلولغتنامه دهخداجمهلو. [ ج َ /ج َ م َ ] (اِ) نام جنسی است از غله که آنرا مشنگ خوانند و بهندی کلاو گویند، و بفتح اول و ثانی هم آمده است که بر وزن غرضگو باشد. و بعضی مشنگ را مشتک خوانده اند و گفته اند جمهلو نوعی از بازی باشد. (برهان ).
جمهورلغتنامه دهخداجمهور. [ ج ُ ] (اِخ ) ابن مرار عجلی . سردار لشکر مسلمین در جنگ علیه سنباد مجوسی درزمان ابوجعفر منصور بود که سرانجام با ابومنصور بنای مخالفت گذاشت . ابومنصور بسال 138 هَ .ق . محمدبن اشعث را بدفع جمهور نامزد کرد. جمهور از ری به اصفهان و از آنجا
جمهورلغتنامه دهخداجمهور. [ ج ُ] (ع اِ) ریگ توده ٔ بلند. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || همه ٔ مردم . (منتهی الارب ). جل الناس و اشرافهم . (اقرب الموارد). توده . گروه . (فرهنگ فارسی معین ). || معظم از هر چیز. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). بخش اعظم یک چیز. (فرهنگ فارسی معین ). ج ، جماهیر. (من
اجمهلغتنامه دهخدااجمه . [ اَ ج َ م َ ] (ع اِ) درختهای بسیار بهم پیچیده . درختستان . || نیستان . (مؤید). || جای نشیب که فراهم آمدنگاه آب و رستنگاه نی باشد. نیزار. || بیشه . (زمخشری ). بیشه ٔ شیر. ج ، اُجُم ، اِجام ، اَجَمات . جج ، آجام .
نوجمهلغتنامه دهخدانوجمه .[ م ِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان نائیج بخش نور شهرستان آمل ، در 36 هزارگزی جنوب غربی آمل ، در منطقه ٔ کوهستانی سردسیری واقع است و در حدود 350 تن سکنه دارد. آبش از چشمه است . این ده ییلاقی است و زمستان
