جمریلغتنامه دهخداجمری . [ ج َ ری ی ] (اِخ ) زیادبن ابی جمرة لخمی (منسوب است بپدر خود). از فقیهان و محدثان است . لیث بن سعد از او روایت دارد. وی پیش از 150 هَ . ق . درگذشت . (لباب الانساب ).
جمریلغتنامه دهخداجمری . [ ج َ ری ی ] (اِخ ) عامربن شقیق بن جمرة اسدی (منسوب است بجد خود). از محدثان است . وی از ابووائل روایت کند و از او ثوری روایت دارد. (لباب الانساب ).
جمریلغتنامه دهخداجمری . [ ج َ ری ی ] (اِخ ) عبداﷲبن محمد ضبی ، مکنی به ابوعبدالرحمان . از محدثان است . ابومنصور محمدبن سعد از وی روایت دارد. (لباب الانساب ).
جمریلغتنامه دهخداجمری . [ ج َ ری ی ] (اِخ ) مالک بن نویرةبن جمره ٔ یربوعی تمیمی . از مرتدان مشهور است . وی بدست خالدبن ولید بقتل رسید. (لباب الانساب ).
جمریلغتنامه دهخداجمری . [ ج َ ری ی ] (ع ص نسبی ) نسبت است به بنوجمرة و آنان گروهی بودند از بنوضبه که دربصره مسکن گزیدند و محلّه ای بنام آنان نامیده شد. گروهی از محدثان به این نام مشهورند. (لباب الانساب ).
زمریلغتنامه دهخدازمری . [ ] (اِخ ) (ترتیب یافته ) رئیس شمعونیان است . (سفر اعداد 25 : 14). || شخصی از نسل یهودا. (اول تواریخ ایام 2، 6). || شخصی که سردار ایل
زمریلغتنامه دهخدازمری . [ ] (اِخ ) ابن شلوم بقول حبیب السیر نبیره ٔ شمعون و یکی از نقبای اسباط بود و چون زانیه را بخانه برد، بلیه ٔ طاعون در میان سپاه یوشع شیوع یافت و فنحاص بن ... ابن هرون که در سلک عظماء اسرائیلیان انتظام داشت ... سر زمری و آن را بر سر نیزه کرده ... (حبیب السیر چ خیام ج <sp
جماریلغتنامه دهخداجماری . [ ج َ را / رَن ْ ] (ع ) همه . (منتهی الارب ): جاؤا جماری ؛ همه آمدند. (از اقرب الموارد).
جمستلغتنامه دهخداجمست . [ ج َ م َ ] (ع اِ) گمست . جمشت . جوهری است فرومایه و کم قیمت و رنگش کبود مایل بسرخ ، زرد، سرخ و سفید باشد. (فرهنگ فارسی معین ). جوهری باشد فرومایه و کم قیمت و رنگش بکبودی مایل است و بعضی گویند کبودی است بسرخی مایل و معدن آن بمدینه ٔ طیبه نزدیک است و گویند از ظرفی که از
یاقوتلغتنامه دهخدایاقوت . (اِ) نام جوهری است مشهور و آن سرخ و کبود و زرد می باشد. گرم و خشک است در چهارم و قایم النار یعنی آتش او را ضایع نمی کند و با خود داشتن آن دفع علت طاعون کند. (برهان ) . بیرونی گوید حمزةبن الحسن اصفهانی آرد که اسم یاقوت به فارسی یاکند است . و یاقوت معرب آن است ... (بیرو
رفتنلغتنامه دهخدارفتن . [ رَ ت َ ] (مص ) حرکت کردن . خود را حرکت دادن . (ناظم الاطباء). روان شدن از محلی به محل دیگر. (ازناظم الاطباء). خود را منتقل کردن از جایی به جایی . نقل کردن از نقطه ای به نقطه ٔ دیگر. راه رفتن . مشی . (یادداشت مؤلف ). مشی . (دهار) (ترجمان القرآن جرجانی چ دبیرسیاقی ) (
مجمریلغتنامه دهخدامجمری . [ م ِ م َ ] (حامص ) مجمر بودن . حالت و چگونگی مجمر را داشتن : کرده به صدر کعبه در بهر مشام عرشیان خاک درت مثلثی دخمه ٔ چرخ مجمری . خاقانی .و رجوع به مجمر شود.
