جفیلغتنامه دهخداجفی . [ ج َف ْی ْ ] (ع مص ) جفاء. بر زمین انداختن کسی یا چیزی را. (ناظم الاطباء): جفاه ؛ برزمین انداخت او را. (منتهی الارب ). رجوع به جفاء شود.
جفیرلغتنامه دهخداجفیر. [ ج ُ ف َ] (اِخ ) مصغر جَفر، قریه ای است در بحرین از آن بنی عامربن عبدالقیس . (از معجم البلدان ) (مراصد الاطلاع ).
جفیرلغتنامه دهخداجفیر. [ ج َ ] (اِخ ) موضعی است به ناحیه ٔ ضریه . (منتهی الارب ). موضعی است . حجرالملک در این شعر خود:لمن النار أوقدت بجفیرلم ینم عنک مصطل مقرور.از آن یاد کند.
جفیرلغتنامه دهخداجفیر. [ ج َ ] (ع اِ) تیردان بزرگ . (مهذب الاسماء). ترکش . جعیبه . کیش .یا تیردان چرمین که چوب در آن نباشد. تیردان چوبین که چرم در آن نباشد. (اقرب الموارد) (منته
جفیرلغتنامه دهخداجفیر. [ ج ُ ف ِ ] (اِخ ) دهی است از بخش هویزه ٔ شهرستان خرمشهر در 36هزارگزی جنوب هویزه کنار راه اتومبیل رو هویزه به جفیر. دشت و گرمسیر است و سکنه ٔ آن 1500 تن ا
جفیسلغتنامه دهخداجفیس . [ ج َ ] (ع ص ) ناکس . (منتهی الارب ). پست . فرومایه . لئیم . (ناظم الاطباء). جِفس . جَفِس . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ). رجوع به جفس شود.
جفیرلغتنامه دهخداجفیر. [ ج ُ ف َ] (اِخ ) مصغر جَفر، قریه ای است در بحرین از آن بنی عامربن عبدالقیس . (از معجم البلدان ) (مراصد الاطلاع ).
جفیرلغتنامه دهخداجفیر. [ ج َ ] (اِخ ) موضعی است به ناحیه ٔ ضریه . (منتهی الارب ). موضعی است . حجرالملک در این شعر خود:لمن النار أوقدت بجفیرلم ینم عنک مصطل مقرور.از آن یاد کند.
جفیرلغتنامه دهخداجفیر. [ ج َ ] (ع اِ) تیردان بزرگ . (مهذب الاسماء). ترکش . جعیبه . کیش .یا تیردان چرمین که چوب در آن نباشد. تیردان چوبین که چرم در آن نباشد. (اقرب الموارد) (منته
جفیرلغتنامه دهخداجفیر. [ ج ُ ف ِ ] (اِخ ) دهی است از بخش هویزه ٔ شهرستان خرمشهر در 36هزارگزی جنوب هویزه کنار راه اتومبیل رو هویزه به جفیر. دشت و گرمسیر است و سکنه ٔ آن 1500 تن ا
جفیسلغتنامه دهخداجفیس . [ ج َ ] (ع ص ) ناکس . (منتهی الارب ). پست . فرومایه . لئیم . (ناظم الاطباء). جِفس . جَفِس . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ). رجوع به جفس شود.