جعرةلغتنامه دهخداجعرة. [ ج ُ رَ ] (ع اِ) نشانی که بر کمر مرد آبکش ماند از رسنی که بر کمر بندد و به چاه فرورود. (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). || نشان پیخال خشک . || جو بزرگ دانه
جارةلغتنامه دهخداجارة. [ رَ ] (ع اِ) تأنیث جار. (اقرب الموارد). || زوجه . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). اعشی گوید : اءَجارتنا بینی فانک طالقه . (اقرب الموارد). || دبر. || بنان
جارةلغتنامه دهخداجارة. [ جارْ رَ ] (ع ص ، اِ) جردهنده . کسره دهنده . || راه بسوی آب . || شتری که به مهار کشیده شود. فاعلةبمعنی مفعولة مثل راضیة و دافق بمعنی مرضیة و مدفوق . و فی
جدرهلغتنامه دهخداجدره . [ ج ِ رَ ] (ع اِ) یکی از جدر که به معنی گیاهی است . (از منتهی الارب ) (قطر المحیط).
جدرةلغتنامه دهخداجدرة. [ ] (اِخ ) نام موضعی است در غربی جبل که دارای معادنی است . رجوع به الجماهر ص 271 شود.
جبرهلغتنامه دهخداجبره . [ ج َ رَ / رِ ] (اِ) گویند دوایی است که آنرا به یونانی اولسطیون نامند. (از مفردات ابن البیطار ج 1 ص 159) و به لاتینی آنرا اوبه باحه نامند که معنی آن بگفت
جبرهستلغتنامه دهخداجبرهست . [ ج َ رَ هََ] (اِخ ) نام هندی مار فرضی است که کنایه از ستاره ٔ عطارد است . رجوع به تحقیق ماللهند ص 261 س 10 شود.
جبرةلغتنامه دهخداجبرة. [ ج َ رَ ] (اِخ ) ناحیه ای است در اسپانیا. رجوع به نخبةالدهر دمشقی ص 101 شود.
پیخاللغتنامه دهخداپیخال . (اِ مرکب ) (از: پیخ + آل ) منسوب به پیخ ، و پیخ و پیخه فضله است چنانکه پنجه و پنجال و چنگ و چنگال . (انجمن آرا). ذرق . سرگین طیور. انداخته ٔ مرغ باشد. ی
جدرهلغتنامه دهخداجدره . [ ج ِ رَ ] (ع اِ) یکی از جدر که به معنی گیاهی است . (از منتهی الارب ) (قطر المحیط).
جدرةلغتنامه دهخداجدرة. [ ] (اِخ ) نام موضعی است در غربی جبل که دارای معادنی است . رجوع به الجماهر ص 271 شود.
جبرهلغتنامه دهخداجبره . [ ج َ رَ / رِ ] (اِ) گویند دوایی است که آنرا به یونانی اولسطیون نامند. (از مفردات ابن البیطار ج 1 ص 159) و به لاتینی آنرا اوبه باحه نامند که معنی آن بگفت
جبرهستلغتنامه دهخداجبرهست . [ ج َ رَ هََ] (اِخ ) نام هندی مار فرضی است که کنایه از ستاره ٔ عطارد است . رجوع به تحقیق ماللهند ص 261 س 10 شود.
