جشوءلغتنامه دهخداجشوء. [ ج ُ ] (ع مص ) برآمدن جان از اندوه یا ترس . || شوریدن دل و آماده ٔ قی کردن . شدن . (اقرب الموارد). || تاریک گردیدن شب . (منتهی الارب ). || بیرون آمدن مرد
جشاءلغتنامه دهخداجشاء. [ ج ُ ] (ع اِ) آروغ . باد گلو. بادی که از سیری و نفخ شکم از گلو برآید. جشاءة. جشوء. (از اقرب الموارد). ج ، اجشاء، جشآت . || جشاءالبحر؛ موج دریا. (از اقرب