جزایرچی باشیلغتنامه دهخداجزایرچی باشی . [ ج َ ی ِ ] (حامص مرکب ) منصب فرمانده جزایرخانه .رجوع به مجمل التواریخ گلستانه ص 45، 46 و 49 شود.
جارچی باشیگریلغتنامه دهخداجارچی باشیگری . [ گ َ ] (حامص مرکب ) منصبی از مناصب دولتی در عهد صفویه است . (تذکرة الملوک ص 15).
جزایری اندازلغتنامه دهخداجزایری انداز. [ ج َ ی ِ ری اَ ] (نف مرکب ) آنکه جزایری (سلاح جنگی ) اندازد. || نام فوج خاص از سربازان زمان صفوی . رجوع به تذکرةالملوک ص 38 شود.
جارچیان جزایری اندازلغتنامه دهخداجارچیان جزایری انداز. [ ن ِ ج َ ی ِ اَ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) جماعتی از مستخدمین دیوان دوره ٔ صفویه که تحت نظر وزیر سردار غلامان انجام وظیفه میکرده اند. (تذک
حسن جزایریلغتنامه دهخداحسن جزایری . [ ح َ س َ ن ِج َ ی ِ ] (اِخ ) رجوع به حسن جعفربن علی بن رضا شود.
ساقی جزایریلغتنامه دهخداساقی جزایری . (اِخ )از شاعران پارسی گوی هندی در قرن دهم و از ملازمان اکبر (963 - 1014 هَ . ق .) پادشاه هند بود. او راست :ز جانم گاه گریه آه درد آلود برخیزدبلی چ
احمدلغتنامه دهخدااحمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمدبن محمدبن فهد الاسدی ، ملقب به جمال الدین . فاضل فقیه مجتهد زاهد عابد وَرِع تقی نقی . در سال 757 هَ .ق . تولد یافته در بلده ٔ حل
ابویوسفلغتنامه دهخداابویوسف . [ اَ بو س ُ ] (اِخ ) یعقوب بن ابراهیم بن حبیب بن اسعد کوفی انصاری . مولد او بکوفه به سال 113 هَ . ق . او در کودکی از پدر یتیم ماند و مادر بعلت تنگدستی
جارچی باشیگریلغتنامه دهخداجارچی باشیگری . [ گ َ ] (حامص مرکب ) منصبی از مناصب دولتی در عهد صفویه است . (تذکرة الملوک ص 15).
مین باشی گریلغتنامه دهخدامین باشی گری . [ میم ْ گ َ ] (حامص مرکب ) خدمت در مرتبه ٔمین باشی . متصدی شغل مین باشی بودن . تصدی کار مین باشی : خدمت ایالت و حکومت و یوزباشی گری و مین باشی گر
صفی قلی بیگلغتنامه دهخداصفی قلی بیگ . [ ص َ ق ُ ب َ ] (اِخ ) نصرآبادی گوید: ولد ملک سلطان جارچی باشی . ملک سلطان از رستاق اصفهان بود بوسیله ای ملازم شاه عباس ماضی شده ، رفته رفته بسبب
