جذیللغتنامه دهخداجذیل . [ ج ُ ذَ ] (ع اِ مصغر) مصغر جذل است . یقال : «اناجذیلها المحکک ». مصغر جذل است بتصغیر تعظیم . (از منتهی الارب ) (از شرح قاموس ).
جزیللغتنامه دهخداجزیل . [ ج َ ] (ع ص ) بسیار و بزرگ . (منتهی الارب ). بسیارو فراوان و کثیر و بزرگ . (ناظم الاطباء). بزرگ و بسیار از هر چیز. (از متن اللغة) (از اقرب الموارد). بزر
جدانلغتنامه دهخداجدان . [ ج َدْ دا ] (اِخ ) نام پسر جدیله از قبیله ٔ ربیعه . (منتهی الارب ).مؤلف منتهی الارب در ذیل جد آرد: جدان بن جذیلةبن اسد از قبیله ٔ ربیعه است . (از منتهی
حبابلغتنامه دهخداحباب . [ ح َ ] (اِخ ) ابن منذربن جموح بن زیدبن حرام بن کعب بن غنم بن کعب بن سلمه ٔ انصاری خزرجی سلمی . ابن سعد گوید: کنیت او ابوعمرو بود و وقعه ٔ بدر را در سن س
محککلغتنامه دهخدامحکک . [ م ُ ح َک ْ ک َ ] (ع ص ) چوب که در عطن نهند تا شتران گرگین خود را به وی درمالند: حذل محکک . || انا جذیلها المحکک ؛ از رأی و تدبیرمن استفاده برند. (از م
اخشنلغتنامه دهخدااخشن . [ اَ ش َ ] (ع ص ) درشت غیراملس از هر چیزی . خَشِن . || مردی اخشن ؛ نکوهیده حال . زشت حال . مؤنث : خَشْناء. مصغر: اُخَیْشِن . ج ، خُشْن . || اخشن الجانب
مرجبلغتنامه دهخدامرجب . [م ُ رَج ْ ج َ ] (ع ص ) بزرگ و باشکوه . (آنندراج ). بزرگ و باشکوه داشته شده . (ناظم الاطباء). باهیبت . بامهابت . مهیب . (فرهنگ فارسی معین ). رجبه ؛ هابه