جحودلغتنامه دهخداجحود. [ ج ُ ](ع مص ) انکار کردن با علم و دانست . (از منتهی الارب )(قطر المحیط) (آنندراج ) (اقرب الموارد). انکار کردن کسی را با دانستن این که حق او است . (از شرح
جحودفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. انکار کردن؛ تکذیب کردن.۲. انکار کردن امری یا حق کسی با علم به آن.
جهودلغتنامه دهخداجهود. [ ج ُ ] (ص ، اِ) یهود. (دهار). یهودی . کلیمی . اسرائیلی : دگر دین موسی که خوانی جهودکه گوید جز این را نشاید ستود. فردوسی .بنگر بچه علم و فضل گشته ست یعقوب
جحود آوردنلغتنامه دهخداجحود آوردن . [ ج ُ وَ دَ ] (مص مرکب ) انکار کردن . منکر شدن : جمله کوران را دوا کن جز حسودکز حسودی بر تو می آرد جحود. (مثنوی ).رجوع به جحود شود.
جحود کردنلغتنامه دهخداجحود کردن . [ ج ُ ک َ دَ ] (مص مرکب ) انکار. مَری . (ترجمان القرآن ) (از منتهی الارب ).
جاودلغتنامه دهخداجاود. [وِ ] (ص ، اِ) مخفف جاوید است که بمعنی همیشه و دایم باشد. (برهان ). همیشه . همواره . دایم . باقی . پیوسته .(آنندراج ). جاوید. (ناظم الاطباء). جاودان . جاو
جحود آوردنلغتنامه دهخداجحود آوردن . [ ج ُ وَ دَ ] (مص مرکب ) انکار کردن . منکر شدن : جمله کوران را دوا کن جز حسودکز حسودی بر تو می آرد جحود. (مثنوی ).رجوع به جحود شود.
جحود کردنلغتنامه دهخداجحود کردن . [ ج ُ ک َ دَ ] (مص مرکب ) انکار. مَری . (ترجمان القرآن ) (از منتهی الارب ).
جاحدلغتنامه دهخداجاحد. [ ح ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از جحدو جحود. منکر. انکارکننده با وجود دانستن . انکارکننده ٔ حق کسی با علم به آن . (منتهی الارب ) (آنندراج ).
کُفْرُهُمْفرهنگ واژگان قرآنکفرشان (کلمه کفر در اصل به معناي پوشاندن است ،در حديثي از امام صادق عليه السلام آمده است که کفر در کتاب خدا برپنج قسم است ، اول کفر جحود (انکار) و جحود هم خود ،