جباهلغتنامه دهخداجباه . [ ج َب ْ با ] (اِخ ) گویند: موضعی است از اعمال فارس . (از معجم البلدان ) (از مرآت البلدان ) (از مراصدالاطلاع ). بنظر میرسد این کلمه همان (جبی ) باشد که ج
جباهلغتنامه دهخداجباه . [ ج َب ْ با ] (ع ص ) زشت گو. جبهته بالمکروه ؛ استقبلته به . (اقرب الموارد): و کان ابوعبیدة جباهاً لم یکن بالبصرة احداً الا و هو یداجیه و یتقیه علی عرضه .
جباهلغتنامه دهخداجباه . [ ج ِ ] (اِخ ) نام آبی است در نواحی شام بین حلب و تدمر و جنگ معروف سیف الدوله با اعراب در آنجا روی داد. (از معجم البلدان ):و مروابالجباة یضم فیهاکلاالجیش
جباهلغتنامه دهخداجباه . [ ج ِ ] (ع اِ) ج ِ جبهه . پیشانیها. (از قطر المحیط) (آنندراج ) (از ترجمان علامه ٔ جرجانی ) (از منتهی الارب ) (غیاث اللغات ) (از معجم البلدان ) : شرفی دار
جبعهلغتنامه دهخداجبعه . [ ] (اِخ ) چند قریه بدین اسم نامیده شده است : اول جبعه ٔ کوههای یهودا (صحیفه ٔ یوشع 15:57) که بعید نیست همان جبع حالیه باشد که بمسافت ده میل بشمال جبرون
جب ءلغتنامه دهخداجب ء. [ ج َب ْءْ ] (ع اِ) سماروغ سرخ . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || پشته . || چاهک در زمین که آب در آن گرد آید. ج ، اَجْبُؤ، جِبَاءة، جِباة. || (مص ) بازا
جب ءلغتنامه دهخداجب ء. [ ج َب ْءْ ] (ع اِ) سماروغ سرخ . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). سماروق سرخ . (آنندراج ). || پشته . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || چاهک در زم
مجدرلغتنامه دهخدامجدر. [ م ُ ج َدْ دَ ] (ع ص ) آبله زده . (دهار). آبله برآمده . (مهذب الاسماء) (از اقرب الموارد). چیچک برآورده . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). چیچک برآورده و
زمین بوسلغتنامه دهخدازمین بوس . [ زَ ] (حامص مرکب ) زمین بوسی . بوسیدن زمین و آن رسم ورود به درگاه شاهان و بزرگان بود. (فرهنگ فارسی معین ). سجده . سجود. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). ب
جبهةلغتنامه دهخداجبهة. [ ج َ هََ ] (ع اِ) جبهه . پیشانی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). میان دو ابرو تا ناصیه . (از اقرب الموارد) (آنندراج ). چکاد. (نصاب ). رخساره .