جا خوردنلغتنامه دهخداجا خوردن . [ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب ) از دیدن امری غیرمنتظر تعجب کردن . خود را مغلوب دیدن .
جا خوردنگویش اصفهانی تکیه ای: yâ bexori طاری: yâ xârd(mun) طامه ای: yâ xârdan طرقی: yâ xârdmun کشه ای: yâ xârdmun نطنزی: yâ xârdan
جا خوردنگویش خلخالاَسکِستانی: giris.e دِروی: girisen شالی: giris.an کَجَلی: av.č.and.əst.an کَرنَقی: dəm.and.an کَرینی: girisan کُلوری: damandan گیلَوانی: damand.i لِردی: girəs.a
متکلف ➊ [آراستگی متن]فرهنگ فارسی طیفیمقوله: رسانۀ ارتباط . وسیلۀ انتقال اندیشه لف ➊ [آراستگی متن]، مزین، غنی، آراسته به‌صنایع بدیعی، آراسته، فاخر، مصنوع، آرایشی مرسل، مرصع، مسجع، مقطع، ملمع رسا است