جای

فرهنگ مترادف و متضاد

بهازا، عوض

لغت‌نامه دهخدا

جای . (اِ) جا. مقام . (برهان ). مطلق مکان . (بهار عجم ) (آنندراج ). لهذا اطلاق آن بر خانه نیز آمده و این خالی از غرابت نیست . (بهار عجم ) (آنندراج ). مکان . مسک

فرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده

لغت‌نامه دهخدا

جئی . [ ج ِءْی ْ ] (ع اِمص ) اسم مصدر است از جأجأه . رجوع به جأجاء شود.

لغت‌نامه دهخدا

جأی . [ ج َءْی ْ ] (ع اِ) رنگی از رنگهای اسب و آن سرخی است که بسیاهی زند. (منتهی الارب ).

لغت‌نامه دهخدا

جای نشین . [ ن ِ] (نف مرکب ) جانشین . (آنندراج ). قایم مقام . خلیفه .

گویش مازنی

در جای خود پوسیده شدن

گویش تهرانی

کار عنتر در معرکه

گویش تهرانی

حمام ،ساختمان کهنه،زیر درخت گردوکه خوابیدن منع دارد و محل پری است

فرهنگ سره

جای باش، رام، زن دار

لغت‌نامه دهخدا

جأی . [ ج َءْی ْ ] (ع اِ) رنگی از رنگهای اسب و آن سرخی است که بسیاهی زند. (منتهی الارب ).

لغت‌نامه دهخدا

جای نشین . [ ن ِ] (نف مرکب ) جانشین . (آنندراج ). قایم مقام . خلیفه .

فرهنگ سره

جای داشتن

گویش مازنی

جای پای بز