جاکن کردنلغتنامه دهخداجاکن کردن . [ ک َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) کسی یا چیزی را از جائی به جائی بردن . به حرکت درآوردن چیزی را: باد و طوفان درختان را جاکن کرد.
بی جان کردنلغتنامه دهخدابی جان کردن . [ ک َ دَ] (مص مرکب ) کشتن . از بین بردن . گرفتن : من او را به یک سنگ بی جان کنم دل زال و رودابه پیچان کنم . فردوسی .بفرمود پس تاش بی جان کنندبرابر
جان بسر کردنلغتنامه دهخداجان بسر کردن . [ ب ِ س َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) سخت مضطرب و بی قرار کردن . نگران و ناراحت کردن . بحال جان دادن انداختن . و رجوع به جان بسر شدن و جان بسر بودن شود.
جان بجان کسی کردنلغتنامه دهخداجان بجان کسی کردن . [ ب ِ ن ِ ک َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) بی نهایت بکسی کمک کردن : جان بجان فلانی کنی باز...؛ کنایه از اینکه هر اندازه به او بگوئی یا راهنمائی و کمک
جان در جان کسی کردنلغتنامه دهخداجان در جان کسی کردن . [ دَ ن ِ ک َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) کنایه از جان خود فدای جان او کردن است . (از بهار عجم ) : بعمر ار چند ننهاده ست یکشب روی بر رویم بر آنم تا
جان در قدم کردنلغتنامه دهخداجان در قدم کردن . [ دَ ق َ دَ ک َ دَ ] (مص مرکب ) جان در قدم ریختن . جان را فدای کسی کردن : جان در قدمت کنم ولیکن ترسم ننهی تو پای بر من . سعدی .رجوع به جان در
جاکردنلغتنامه دهخداجاکردن . [ ک َ دَ ] (مص مرکب ) جادادن . || محبوب شدن . در دل کسی جای گرفتن : کردم در جانش جای و نیست دریغاین دل و جان زین بزرگوار مرا. ناصرخسرو.و در دل و چشم خل
بی جان کردنلغتنامه دهخدابی جان کردن . [ ک َ دَ] (مص مرکب ) کشتن . از بین بردن . گرفتن : من او را به یک سنگ بی جان کنم دل زال و رودابه پیچان کنم . فردوسی .بفرمود پس تاش بی جان کنندبرابر
جازنلغتنامه دهخداجازن . [ زَ ] (نف مرکب ) در تداول عامه آنکه کسی را از جای خود براند.- جازن کردن کسی را ؛ او را از جای خود راندن .
