جاه طلبلغتنامه دهخداجاه طلب . [ طَ ل َ ] (نف مرکب ) جاه طلب کننده . جاه جوی . مقام خواه . منصب جو. آنکه بهر کاری و هر چیزی برای رسیدن بمقام و منصب تن دردهد. رجوع به جاه شود.
جاه طلبفرهنگ فارسی عمید / قربانزادهکسی که برای رسیدن به مقام و مرتبۀ بلند کوشش کند؛ خواهان جاه و مقام.