جان آفرینلغتنامه دهخداجان آفرین . [ ف َ ] (اِخ ) روان آفرین . خالق روح . (ناظم الاطباء). آفریننده ٔ جان . (آنندراج ). خالق . آفریدگار. خدا : یکی گنج بخشید بر هر کسی بجان آفرین کرد پو
جان آفرینفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. آفرینندۀ جان؛ روان‌آفرین.۲. [مجاز] خداوند: ◻︎ به نام خداوند جانآفرین / حکیم سخن‌درزبان‌آفرین (سعدی۱: ۳۳ حاشیه).
جان بجان آفرین تسلیم کردنلغتنامه دهخداجان بجان آفرین تسلیم کردن . [ ب ِ ف َ ت َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) مردن . فوت کردن . درگذشتن از دنیا. متوفی شدن .
جهان آفرینلغتنامه دهخداجهان آفرین . [ ج َ ف َ ] (نف مرکب ) جهان آفریننده . آفریننده و خالق دنیا. خدا : جهان آفرین را ستایش گرفت نیایش ورا در فزایش گرفت . فردوسی .آخر دیری نماند استم ا
جهان آفرینندهلغتنامه دهخداجهان آفریننده . [ ج َ ف َ ن َن ْ دَ / دِ ] (نف مرکب ) جهان آفرین . خالق گیتی : جهان آفریننده یار من است سر اختر اندر کنار من است . فردوسی .جهان آفریننده را کرد
متکلف ➊ [آراستگی متن]فرهنگ فارسی طیفیمقوله: رسانۀ ارتباط . وسیلۀ انتقال اندیشه لف ➊ [آراستگی متن]، مزین، غنی، آراسته به‌صنایع بدیعی، آراسته، فاخر، مصنوع، آرایشی مرسل، مرصع، مسجع، مقطع، ملمع رسا است
آفرینلغتنامه دهخداآفرین . [ ف َ ] (نف مرخم ) مخفف آفریننده در کلمات مرکبه ، چون آفرین آفرین ، بکرآفرین ، جان آفرین ، جهان آفرین ، دادآفرین ، زبان آفرین ، سحرآفرین ، سحرحلال آفرین
جانلغتنامه دهخداجان . (اِ) بقول هوبشمان از کلمه ٔ سانسکریت ذیانه (فکر کردن ) است . و بقول مولر و یوستی جان با کلمه ٔ اوستائی گیه (زندگی کردن ) از یک ریشه است ولی هوبشمان آنرا ص
علمدانلغتنامه دهخداعلمدان . [ ع ِ ] (نف مرکب ) دانا. خردمند. عاقل . (ناظم الاطباء). داننده ٔ علم . دانای به دانش : علم خوان همچو علم دان نبودزآنکه جان آفرین چو جان نبود. سنائی .عل
علم خوانلغتنامه دهخداعلم خوان . [ ع ِخوا / خا ] (نف مرکب ) درس خوان و محصل علم . (ناظم الاطباء). خواننده ٔ علم . آنکه دانش بخواند : علم خوان همچو علم دان نبودزآنکه جان آفرین چو جان
اسفینی فراهانیواژهنامه آزاداز مریدان وهرز که با تلاش و مجاهدت فراوان به دستیاری وهرز رسید و در جنگی با ضربه ای که به سرش خورد، جان به جان آفرین تسلیم کرد.