غیاث الدینلغتنامه دهخداغیاث الدین . [ ثُدْدی ] (اِخ ) ابن ملوک . یکی از شارحان «شذورالذهب فی الاکسیر» تألیف علی بن موسی حکیم اندلسی متوفی به سال 500 هَ . ق . است . (از کشف الظنون ذیل
غیاث الدینلغتنامه دهخداغیاث الدین . [ ثُدْدی ] (اِخ ) لقب بهاءالدوله ابونصر از آل بویه که بر سکه های او نقش شده است . (از النقود العربیة ص 132).
غیاث الدینلغتنامه دهخداغیاث الدین . [ ثُدْدی ] (اِخ ) محمدبن احمد عصاری قزوینی . او راست : کتاب کافی در حل حاوی . (از تاریخ گزیده چ لندن ص 808).
غیاث الدینلغتنامه دهخداغیاث الدین . [ ثُدْدی ] (اِخ ) منصور. وی نواده ٔ میر غیاث الدین منصور دشتکی فارس است ، و از طرف مادر خواهرزاده ٔ علامی میرزامحمدزمان مشهدی است . وی شوخ طبع بود،
