تیه

tih

معنی

بیابان شن‌زار و بی‌آب‌وعلف.

مترادف

۱. بادیه، بر، بیابان، صحرا ≠ آبادی
۲. سرگردانی، ضلالت، گمراهی
۳. تکبر، خودبینی، خودپسندی ≠ تواضع، افتادگی

جست‌وجوی دقیق

تیه

لغت‌نامه دهخدا

تیه . (ع مص ) تاه َ تیهاً؛ لاف زدن و تکبر نمودن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی ) (از ناظم الاطباء) . تکبر کردن . (آنندراج )

تیه

لغت‌نامه دهخدا

تیه . [ ت َی ْه ْ ] (ع مص ) گم کردن انسان راه را در بیابان . (ناظم الاطباء). || بلند و مرتفع گردیدن قصر. || لاف زدن و تکبر نمودن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء)

تیه

لغت‌نامه دهخدا

تیه . [ ت َی ْه ْ / تیه ْ ] (اِخ ) بیابانی که موسی (ع ) با دوازده سبط بنی اسرائیل که هر سبط پنجاه هزار نفر بودند، در آن بیابان مدت چهل سال سرگردان بود. (غیاث ال

تیه

لغت‌نامه دهخدا

تیه . [ ت َی ْه ْ / تیه ْ ] (ع ص ، اِ) زمینی که در آن مردم گم شوند. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). بیابانی که رونده در آن هلاک شود. (آنندراج )

تیه

لغت‌نامه دهخدا

تیه . [ ت َی ْه ْ / تیه ْ ] (ع مص ) گمراه گردیدن ورفتن به هر جای سرگردان . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از آنندراج ) (از اقرب الموارد). حیران شدن . (تاج المصا

جست‌وجوی هم‌آوا

تیح

لغت‌نامه دهخدا

تیح . [ ت َ ] (ع مص ) تقدیر کردن . (تاج المصادر بیهقی ). مهیا و مقدر شدن چیزی برای کسی : تاح له ُالشی ٔ تیحاً. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).

طیح

لغت‌نامه دهخدا

طیح . [ طَ ] (ع اِ) چوب که در بن فدان باشد. (منتهی الارب ) (آنندراج ). || (مص ) بیوفتیدن . || هلاک شدن . || سرگشته شدن در زمین . (تاج المصادر بیهقی ). و زعم الخ

جست‌وجوی مشابه

تیَه (ز)

گویش بختیاری

چشم.

تیَه اِسبید

گویش بختیاری

چشم سفید، بىحیا.

تیَه اُفتادَن

گویش بختیاری

دیدن، به چشم آمدن.

تیَه ترس

گویش بختیاری

چشم ترس.

تیَه تَنیر

گویش بختیاری

چشم تنور، قسمتى از تنور که هیزم در آن بهخوبى بسوزد.

جست‌وجوی متن

تیهاء

لغت‌نامه دهخدا

تیهاء. [ ت َ ] (ع ص ، اِ) ارض تیهاء؛ زمینی که در آن مردم گم شوند. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). بیابان که مردم در آن حیران و سرگردان شوند و ر

تیهان

لغت‌نامه دهخدا

تیهان . [ ت َ ی َ ] (ع مص ) گمراه گردیدن و رفتن به هر جای سرگردان . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). حیران شدن . (تاج المصادر بیهقی ). تَیه . تِیه . (ناظم الاط

تیهور

لغت‌نامه دهخدا

تیهور. [ ت َ ] (ع ص ، اِ) (از «ت هَ ر») زمین رست و هموار. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). زمین پست و هموار . || بیابان دشوار. (منتهی الارب ). || مابین

تیهان

لغت‌نامه دهخدا

تیهان . (ع اِ) شرابی محلل که بدان مداوا کنند. (از اقرب الموارد).

تیهان

لغت‌نامه دهخدا

تیهان . [ ت َ ] (ع ص ) گمراه و سرگردان . نعت است از تَیهَان وتَیه . (منتهی الارب ). گمراه و سرگردان . (آنندراج ).