لغتنامه دهخدا
تمک . [ ت َم َ ] (اِ) گیاهی از تیره ٔ چتریان که دارای برگهای طویلی است و در غالب نقاط میروید. دم کرده ٔ آن بعنوان مدر و ضد روماتیسم در تداوی قدیم مصرف میشده . ابرة الراعی . حربث . (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به ابرة الراعی و دزی ج 1 ص <span cla
