تفقئةلغتنامه دهخداتفقئة. [ ت َ ق ِ ءَ ](ع مص ) برکندن و شکستن چشم و آبله و مانند آن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || شکافتن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ).
تَلَقَّوْنَهُفرهنگ واژگان قرآنآن را تلقّي می کرديد(تلقي قول ، به معناي گرفتن و پذيرفتن سخني است که به انسان القاء ميکنند )